Rollercoaster

Het zit erop! De rollercoaster heeft haar beginpunt weer bereikt. De storm is uitgeraasd. De cursus voorbij… Overall oordeel: hectisch, interessant, hilarisch, te vol en te kort. Sporttas ongebruikt weer mee terug. Zwembad niet gezien. De cursus werd inhoudelijk steeds interessanter met als hoogtepunt een zeer complexe business case met veel financiële ellende waar ik simpelweg helemaal niets van begreep. Wiskunde is nooit mijn sterkste kant geweest en dat bleek ook gister weer. Ons team heeft bijna zeven uur achtereen gewerkt aan de ‘grande finale’: een presentatie aan de stuurgroep van de fictieve organisatie waarvoor we ons de hele week uit de naad hebben gewerkt. Prima taakverdeling in de voorbereidingsfase ondanks de felle discussies vanwege het diva-gedrag van onze Duitse collega. Iedereen was haar spuugzat, zelfs ik. De Brit had het op dag 1 al gehad met haar en ging meteen de confrontatie aan, terwijl ik het op zijn beloop liet en had bedacht er geen energie in te steken voor die paar dagen dat we hier zijn. ‘Pick your battles,’ zei een oud opdrachtgever ooit eens tegen me, dat heb ik goed onthouden. Na slechts twee uur slaap omdat ik de hele nacht heb gehoest, was het ‘ure U’ daar. De presentatie liep echter heel anders doordat de facilitators nog een leuke verrassing voor ons in petto hadden. Vlak voordat we moesten starten werd ons verteld dat onze presentator (James) en onze business case expert niet mee mochten doen! De Duitse diva (die er ook weinig van had begrepen), de stemloze Nederlander (ik) en de Tunesische collega die nauwelijks Engels sprak, bleven over en één van ons moest de presentatie doen. Tja, er was geen andere mogelijkheid dan de Duitse diva die de hele week een grote mond had gehad. Ik geloof niet in toeval! … Na de certificaat uitreiking hadden we onze laatste gezamenlijke lunch… We beloofden elkaar stellig contact te houden en dat ga ik ook wel doen. Het was een erg leuk team.

Ik was dolblij toen P. me buiten bij het kasteel opwachtte. Hij was vroeg vertrokken uit Nederland. Het was heerlijk om hem weer te zien, ook al was het pas een paar dagen geleden! Hij zag er erg goed uit! Hij had een tas vol medicijnen meegenomen tegen de hoest en de keelpijn. Hoewel ik door de weinige slaap, alle indrukken en de verkoudheid helemaal op was, besloten we toch in Parijs te blijven. Ook omdat het simpelweg te vermoeiend was om meteen weer terug te rijden. P. had een leuk hotel gevonden, Hotel Chopin, in de buurt van L’Opéra. Op loopafstand van Montmartre. Helaas was het volgeboekt. We kwamen terecht bij Hotel des Arts. Erg knus familiehotelletje. Twee sterren, schoon en heerlijke bedden. Mijn energie kwam al snel terug. Het was 3 km lopen naar Montmartre en de Sacre Coeur. We ontdekten dat de TomTom (navigatiesysteem) zich niet leent voor wandelingen! Een sportteam rende de trappen naar de Sacre Coeur een paar keer op en af! Wij vonden 1 keer, meer dan genoeg. We besloten de afloop van de cursus en het weerzien eens flink te vieren. Dronken heerlijke pastis (anijsdrankje) vooraf en worstelden ons door een fles wrang smakende wijn heen (inschattingsfoutje). Het diner in een trendy, lounge eetcafé, was heerlijk, en erg gezellig. Het werd een topavond!

Een rusteloze nacht volgde. Vanwege de hoest en de warmte, laat dat duidelijk zijn! Straks gaan we even ontbijten en daarna naar het Musée d’Art Moderne. Een museum dat erg hoog op het verlanglijstje van P. staat. Ik heb wat minder met moderne kunst. Altijd het gevoel dat ik dat zelf ook had kunnen maken. ‘Maar dat heb je niet gedaan,’ zei P., dus stappen we straks in de auto en gaan erheen. Daarna nog even naar Lafayette om te winkelen en dan richting huis. En hopelijk kan ik dan even wat slaap inhalen, want dat is vannacht ook niet gebeurd…