Hyper modus

Ik ben helemaal hyper! Hyper door alle dingen die er op mijn to do lijstje staan. En hyper omdat de dingen naar mijn idee niet snel genoeg gaan. En zo jaag ik mezelf op. De zweep gaat erover. Het is druk in mijn hoofd. Zelfs het bijhouden van dit log schiet er bijna bij in. Nu moet ik zeggen dat niet alle dingen op dat to do lijstje tot mijn favorieten behoren, maar soms heb je eenvoudigweg geen keus. Zo is daar dat ranzige ongelukje in mijn koelkast dat totaal ongelegen gebeurde, waardoor ik genoodzaakt was acuut de koelkast te ontdooien met alle bijkomende werkzaamheden van dien, inclusief dweilen en schoonmaken (bleeehh, hebben ze daar geen apparaat voor??). Ik heb direct van de gelegenheid gebruik gemaakt om alle etenswaren die over tijd waren, linea recta de vuilnis in te keepen en alle keukenkasten op te ruimen. Tja, wat weg kan, hoeft ook niet mee in de verhuiswagen straks. Oogst: 5 volle vuilniszakken met troep. Verder heb ik gedanst in de woonkamer (ook een teken dat ik hyper ben en een tik die ik heb overgehouden van mijn jazzdance tijd met de dansgroep), heb ik vriendinnen gebeld die ik al héél lang niet heb gesproken en die mij al bijna hadden afgeschreven. En dan mijn vader die doodleuk tussen neus en lippen vertelt dat hij een paar dagen geleden betrokken is geweest bij een auto ongeluk, een kettingbotsing met 5 auto's. Voorbumper van zijn auto helemaal weg. Gelukkig heeft hij 'alleen' wat rugklachten en is hij verder ongedeerd gebleven, de grappenmaker!

En toch voelt die hype wel lekker! Trossen los, remmen los en pieken maar! Want het is een drukke tijd maar ook een leuke tijd, ik doe leuke dingen.

Zo heb ik gisteravond na een dagje hoofdkantoor, gezellig een hapje gegeten bij vriendin I. We hebben erg veel lol gehad met haar huisdieren en hen getrakteerd op een ware beauty behandeling (nagels moesten geknipt worden en het haar, en niet alleen uit cosmetische overwegingen). Ze had lekker en verantwoord gekookt en het is eigenlijk voor het eerst in de twintig jaar dat we elkaar kennen, dat we raakvlakken hebben gevonden in ons werk. Dat leverde leuke gesprekken op!

Vriendin J., die ik vanavond aan de telefoon had, vroeg of ik over een paar weken wil oppassen op haar bijna 6 maanden oude baby. Een hele verantwoordelijkheid, maar wel super leuk! Ze heeft beloofd een goede instructie achter te laten. Tja, en op mijn lijstje stonden nog kleren wassen, adreswijzigingen invullen en versturen, huiswerk maken voor het ontwikkelassessment en het huiswerk voor de cursus van volgende week, en de evaluatie invullen van de cursus van vorige week. Allemaal niet aan toegekomen en ik ga nu toch echt naar bed. Morgen is er weer een dag en dan gaan opnieuw de trossen los!