Habana blues

Een heel ander Cuba. Dit keer geen oude mannetjes die, voornamelijk, akoestische muziek maken, maar jonge, idealistische mannen die rock ’n’ roll spelen, blues, hiphop en een klein beetje house. De basisingrediënten van de film ‘Habana Blues’. Hij stond al een tijdje op ons lijstje, maar het was er nog niet van gekomen om hem te zien. Omdat de afspraak met vriendin M. niet doorging, besloten we vrijdag de fiets te pakken en naar het Filmhuis te gaan. Het is een steengoeie film! Een echte aanrader. Het verhaal gaat over twee jonge, Cubaanse vrienden die een band zijn begonnen. Zij willen doorbreken in Europa om een beter bestaan op te bouwen. Wanneer een Spaanse producer na intensieve onderhandelingen een CD met hen wil opnemen wordt hun liefde voor Cuba en hun dierbaren zwaar op de proef gesteld en komen zij voor moeilijke keuzes te staan.

Een erg goed verhaal! Romantisch, verdrietig tegelijkertijd, maar ook een verhaal over optimisme. Ik heb de nodige traantjes weg moeten pinken. Het illustreert het optimisme van de Cubanen, hun trots, hun wil om te overleven, de mentaliteit altijd voor de ander klaar te staan en alles met elkaar te delen. Slechts hier en daar een vleugje politiek, een knipoog naar het dictatoriale regime van Fidel Castro. En goede acteurs! De twee hoofdrolspelers zijn allesbehalve vervelend om naar te kijken! Op de achtergrond prachtige beelden van het hedendaagse Havana, met zijn vervallenheid, zijn historie, zijn sfeer en de kleurrijke inwoners. Goede muziek met aangrijpende teksten. Ik heb genoten.