Mijn oude dorp

We hadden beloofd de moeder van P. van Schiphol te halen. Een mooie break tussen alle verhuisperikelen door. Op de terugweg besloten we even door mijn oude dorp te rijden. Ik ben er heel lang niet geweest. In dit dorp in de Bollenstreek heb ik gewoond vanaf mijn 3e jaar. Ik ben er pas weer weggegaan toen ik op kamers ging wonen. Het blijft een prachtige omgeving. Het blijft een prachtig dorp. Vele toeristen die georganiseerde wandeltochten maken door de kleurrijke bollenvelden. Nog niet alles staat in bloei. Hoewel er veel nieuwbouw bij is gekomen (en rotondes en drempels, vroeger had je die dingen niet!), is het oude karakter van dit dorp behouden gebleven. De gezellige dorpskern met winkeltjes waar we op koopavond naar toegingen met vriendinnen. Mijn oude basisschool met dezelfde flats. Compleet verbouwd, alleen de fietsenstalling is nog bijna authentiek. Het ‘Indianendorp’, het park waar we als kind altijd speelden angstig gemaakt door oudere kinderen die ons waarschuwden voor ‘kinderlokkers’. En natuurlijk ons vroegere huis. Op nummer 40 wonen nog steeds de ouders van een oud schoolvriendinnetje van me. Er is niets veranderd! In het winkelcentrum lunchten we. Ik hoopte nog oude bekenden te zien. Bij elk gezicht dat voorbij kwam spande ik me in, maar geen enkele blik van herkenning. Bij de Hema zag ik een meisje dat bij mijn broertje in de klas had gezeten op de basisschool. Ze was nauwelijks veranderd, alleen was ze nu met man en kind. Ongelofelijk. Het is gezellig in een stad als Den Haag met al zijn voorzieningen, maar het ons-kent-ons van het vroegere dorp, had ook wel wat. Ik voelde me direct weer thuis. Het was ook leuk om P. al deze plekken te laten zien. Ik hoop dat het dorp blijft zoals het is. Dat het niet verder vol gebouwd wordt. Het is nu ruim van opzet, met veel groen en mooie bloemen. Dat moet zo blijven.