Verjaardag

Elk jaar hetzelfde liedje. De vraag wat ik met mijn verjaardag zal doen. Vieren, niet vieren, bescheiden vieren? Het is elke keer weer een dilemma. Volgende week zondag, de veertiende, is het weer zover. Dit jaar valt het gelijk met moederdag en gelijk met het huwelijksjubileum van een goede vriendin en gelijk met een concert dat de vriendin van mijn vader al lang heeft geboekt… Dit jaar word ik 35. Getal, zoals mijn familie zegt, of ‘bigi jari’. En dat betekent eigenlijk dat het een speciale dag is. Ik vind het dan ook wel leuk om er íets aan te doen, deze dag niet zomaar voorbij te laten gaan. Ik vind het leuk als al mijn vrienden en familie bij me zijn, maar ik zie op tegen al het geregel, zorgen dat iedereen het naar zijn zin heeft, de boodschappen, bedenken wat te eten. Om maar niet te spreken over de wensen en eisen van de gasten! Mijn vrienden- en familiekring bestaat uit een nogal ‘picky’ gezelschap. De een vindt een rustige verjaardag prettig, de ander juist niet, de een wil het liefst swingende muziek op de achtergrond, de ander liever stilte. Tja, ik hoef daar natuurlijk helemaal geen rekening mee te houden, het is immers míjn feest en kan mijn eigen plan trekken, maar ik heb ook geen zin in lange gezichten op mijn feestje en wil juist dat iedereen een leuke tijd heeft. Ik ben er nog niet uit. Maar het idee helemaal niets te doen, trekt me ook niet erg. Ik wil het liefst dat iedereen bij me is en ik een bomvol huis met allemaal leuke en vrolijke mensen heb. Dan heb ik echt het idee dat ik jarig ben!