Alleraardigste mensen

Wat zijn er toch een alleraardigste mensen op deze wereld. Ik heb alweer bijna spijt van mijn logje waarin ik schreef dat de maatschappij verhardt, verkilt en dat de gemiddelde Nederlander in algemene zin alleen nog maar aan zichzelf denkt en de rest laat stikken, zie ook Het logboek van Haagse Teddy: Uittocht. Toen ik gisteren de tram instapte om naar de prijsuitreiking van de North Sea Regatta te gaan, vroeg ik aan de conducteur hoeveel strippen ik nodig had. De conducteur, een vrolijke snorremans tegen de pensioengerechtigde leeftijd aan, antwoordde dat ik er drie nodig had. Ai, dat was er net één teveel. ‘Dan moet ik een strippenkaart bijkopen,’ zei ik tegen de conducteur terwijl ik mijn portemonnee uit mijn tas viste. ‘Nee hoor, dat lossen we gewoon zo op,’ zei hij tot mijn verbazing en hij pakte een correctiesticker, plakte die op mijn gebruikte strippenkaart en stempelde af. ‘Zo, nu heb je zelfs nog een strip over,’ zei hij met olijke ogen en een vette knipoog. Wat een super actie! De overige tramgebruikers keken me afgunstig aan.
De tweede alleraardigste persoon diende zich afgelopen vrijdag aan. Donderdag ben ik op de één of andere manier mijn toegangspas van mijn bedrijf verloren! Op station Utrecht of all places. Ik had het niet eens in de gaten, totdat de eerlijke vinder mij een mailtje stuurde! Hij was toevallig op het station en zag dat de mensen van het Gemeentelijk Vervoerbedrijf met mijn pas bezig waren. Hij vroeg ze mijn pas vast te houden totdat hij mij had gemaild met de tip de pas bij hen af te halen. Helaas las ik het mailtje vanwege de Pinksterdagen te laat en hadden ze de pas al naar de politie gestuurd, maar toch, de intentie was goed en uiterst sympathiek! Ik heb weer hoop!