Over sommige onderwerpen praat je liever niet. Aan sommige onderwerpen denk je liever niet, laat staan dat je het erover wilt hebben. En toch is het soms beter om dat wel te doen. Geen struisvogelpolitiek. Erfenis en nalatenschap zijn zulke onderwerpen. Als je dit niet bespreekt, ontstaat er onduidelijkheid en raken mensen in de war. En als mensen in de war raken, kunnen ze rare dingen gaan doen. En dat wil je voorkomen. Dus maak je afspraken en leg je die was. As simple as that. Maar als je dan zover bent en de knoop hebt doorgehakt dat er over deze gevoelige onderwerpen gesproken gaat worden, dan is het nog de kunst om te bepalen op welke manier. Het is een vrij zakelijk onderwerp, maar toch wil je de zakelijkheid niet laten overheersen juist vanwege de emotionele kant van het verhaal, juist omdat het om mensen gaat om wie je geeft. Emoties spelen hoog op als je praat over de mogelijke situatie dat de erfgenamen alleen achterblijven, omdat de erflater er niet meer is… Ik vond het moeilijk op te komen voor mijn eigen belang, omdat ik daarbij het belang van de ander niet uit het oog wilde verliezen. Opkomen voor je recht zonder de ander onrecht aan te doen. Balanceren op een dun koord. Ik vond het lastig, deze zonnige ochtend toen we bij elkaar kwamen op deze Eerste Pinksterdag. Eigenlijk wil ik helemaal niets hebben, afgezien van een paar spullen die emotionele waarde voor mij hebben. Het enige wat ik wil is dat hij nog heel lang en gelukkig zal leven samen met ons en dat we met zijn allen in harmonie met elkaar kunnen omgaan. En dat is niet in geld uit te drukken en evenmin contractueel of notarieel vast te leggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten