Keukenprinses

Het woord ‘keukenprinses’ is nooit echt op mij van toepassing geweest. Hoewel ik goede leermeesteressen heb gehad, namelijk mijn oma en mijn moeder, was koken nooit een hobby van me. Geen interesse. Ik at het liever op dan dat ik zelf achter het fornuis ging staan. De tijd achter het aanrecht heb ik dan ook altijd tot een minimum weten te beperken, zeker toen ik nog alleen woonde. Het dieptepunt was mijn studententijd toen ik regelmatig alleen maar kommen opgewarmde spinazie à la crème at. Ik keek er dan ook nooit naar uit als er eters kwamen. Hoe anders is het vandaag! Je komt tegenwoordig niet meer weg met het pastagerecht dat je al drie keer hebt gemaakt of een paar aardappeltjes met vlees. Nee, koken is weer een echte trend geworden en dat merk je. Vrienden, familie en kennissen toveren de heerlijkste gerechten op tafel, soms eenvoudig, soms uitgebreid, maar altijd een lust voor het oog en voor de smaakpapillen. Ik kan dus niet achterblijven. Gister kwamen 8 vrienden bij ons eten. Toen bleek dat ze nog nooit Surinaamse pom en pastei hadden gegeten, heb ik me een keer op een verloren moment laten ontvallen dat ik dat dan wel een keer voor ze zou ‘regelen’. En aangezien belofte schuld maakt, heb ik dus uitgebreid Surinaams voor ze gekookt. Voor het eerst eigenlijk voor zo’n uitgebreide groep. Soep met kip en garnalen vooraf, daarna het hoofdgerecht: basmati rijst met pom, pastei, Chinese kip met vruchten, kouseband, prei met worteltjes en maïs, gekookte banaan. P. verzorgde het dessert: gebakken appel in calvados-saus met walnotenijs. Ik heb me natuurlijk weer vreselijk druk gemaakt van tevoren: is er wel genoeg, lust iedereen alles wel, hebben we voldoende pannen en servies? Maar het kwam allemaal goed, met uitzondering van een pan licht aangebrande rijst! En wat was het leuk om te doen. Ik had er echt lol in. Het is fantastisch om te zien hoe iedereen geniet van wat je hebt gemaakt, voorzichtig proevend, aftastend op voor hen onbekend terrein. Dat gaf me heel veel voldoening. En er was ruim genoeg. Er is zelfs nog over. Het was het dubbel en dwars waard die 48 uur in de keuken!