Stickeren

‘Wat ben je hyper,’ zei ik tegen P. toen ik terugkwam van de Pasar Malam. Hij zat gebogen achter zijn bureautje, zijn wangen rood van inspanning, druk bezig met allerlei paperassen. En ik maakte me gereed om te douchen en mijn bed in te duiken. Ik ben de laatste tijd ontzettend moe. Het zijn ook drukke tijden. Veel projecten tegelijk die allemaal allesbehalve soepel lopen, veel stress op het werk vanwege een stuk dat ik heb gemaakt en dat voor veel commotie heeft gezorgd. Nauwelijks tijd om mijn weblog bij te houden. En ik ben er vandaag achter gekomen dat ik erg slecht met kritiek om kan gaan. Ik kijk mijn criticasters met de nek aan en dat is natuurlijk allesbehalve professioneel. En natuurlijk weet ik dat ik kritiek niet persoonlijk moet opvatten, maar mijn emoties spreken een heel andere taal! Maar goed, een andere keer schrijf ik wel over wat kritiek nu precies met mij doet.
P. reageerde zonder op te kijken. ‘Ik moet nog naar de boot voordat het donker is en even kijken of er nog mededelingen staan op het notice board.’ Blijkbaar had hij toch besloten mee te doen aan de ABN Amro North sea regatta die tot en met maandag voor de Scheveningse kust plaatsvindt. Er doen ook veel buitenlandse boten mee en het is een groot festijn met alles erop en eraan. P. en zijn broer twijfelden aanvankelijk of ze mee zouden doen, maar ze besloten last minute dat het eigenlijk toch een gemiste kans is om níet mee te doen. Het was blijkbaar gelukt om nog in te schrijven, want er lag een informatiemap op P.’s bureau en hij las het wedstrijdreglement door. En dus reden we gisteravond, vermoeid maar vastberaden, naar het strand om daar in het halfduister stickers van de sponsor en wedstrijdvaandels op de catamaran te plakken. De boot werd met een doekje schoongeveegd en daarna togen we naar de andere kant van de haven om op het notice board te kijken. Geen mededelingen. P. had ook kaartjes voor het grote North-sea-regatta-feest in de haven. Toch maar even kijken dan. Tja, je doet mee of je doet niet mee. De Golden Earring gaf een live optreden in een afgeladen tent vol enthousiaste, voornamelijk jonge, snelle watersporters. Vlot geklede, sportief uitziende jongens en meisjes. De hormonen gierden de tent uit. Het bier vloeide rijkelijk, er werd flink gedanst, het videoscherm toonde sms-jes van bezoekers in de tent en het aantal dronkelieden was al behoorlijk gestegen. En wat doe je dan op zo’n megafeest waar je niemand kent? We kwamen een vriend van P. tegen, maar die moest zich ontfermen over zijn dronken cameraad. We probeerden ons in het publiek te mengen, maar overal waren groepjes mensen die blijkbaar goed met elkaar bevriend waren. We keken elkaar aan en besloten het na korte tijd voor gezien te houden. Vandaag om 11.00 uur beginnen de eerste wedstrijden.