Ik ben teleurgesteld, diep teleurgesteld. In dit geval in mijn collega’s. Diezelfde professionele collega’s die me hadden beloofd de acties uit te voeren die we hadden afgesproken, die hadden toegezegd dat alles wel goed zou komen, dat we die deadlines wel zouden halen. De collega’s die me bemoedigende mailtjes stuurden over gesprekken die ze hadden gevoerd, maar die tot dan toe niets hadden opgeleverd. Die prachtige uitvluchten wisten te verzinnen die ik als zoete koek wist te slikken. Nu blijkt dat ik niet op ze kan rekenen en dat het eigenlijk allemaal op mij neerkomt als projectleider. En nu ben ik boos. Boos dat ze niet eerlijk zijn geweest over de bijdrage die ze konden leveren. Is het dan echt zo moeilijk om gewoon te doen wat je zegt en te zeggen wat je doet? Om maar in Haagse termen te spreken. Blijkbaar.
Maar al filosoferend bedacht ik me dat teleurstelling niet alleen veroorzaakt wordt door die ander, maar ook door mezelf. Door verwachtingen. Ik verwacht dat zij hun afspraken nakomen. Ik verwacht dat zij dezelfde werkinstelling hebben als ik. Ik verwacht dat zij, net als ik, de opdrachtgever tevreden willen stellen en hun best doen om datgene waar te maken dat ze hebben beloofd. Maar misschien verwacht ik wel te veel, zijn mijn verwachtingen te hoog gespannen en is het beter om helemaal geen verwachtingen te hebben. Maar zo zit ik niet in elkaar. Net zoals mensen op mij kunnen rekenen, wil ik ook op hen kunnen rekenen, en dat ga ik ze ook duidelijk maken. Ik mág verwachten dat mensen gewoon hun werk doen. Ik accepteer geen uitvluchten meer! Zo. En die foto van die eekhoorn is een mooie herinnering aan een werkreis naar New York met fijne collega's waarin we in een hecht team hebben samengewerkt. Ik weet dus dat het kán.
6 opmerkingen:
Ik merk het ook op mijn werk, dat sommigen gewoon hun tijd uitzitten op het werk. Inzet is ver te zoeken.
Tijdens een teamuitje, of het nu voor werk is of voor plezier, gedraagt iedereen zich anders.
Onthou de eekhoorn maar als je weer eens vast loopt! Sterkte en succes!
Kijk, de ware manager staat op! Je mag hard zijn wanneer nodig dus confronteer ze maar! Succes!
De overheid?
@ Goentah: ik zal het onthouden, dank je. Volgens mij heb jij ook wel eens in een grijs verleden een logje geschreven over mensen die chatten tijdens het werk. Ongelofelijk.
@ Esteban: de zweep gaat er over vanaf nu. En wie niet luistert gaat onherroepelijk over de knie! ;-)
@ Cornette: niet (eens) de overheid, 'gewoon' bedrijfsleven, maar iedereen heeft het tegenwoordig druk. Men loopt niet meer zo hard. Soort protest tegen het jarenlang hebben moeten jagen en presteren toen het slecht met de markt ging.
Maak er maar een grapje van hahaha. Ben serieus hoor... je kunt het! Pak het op!!! Nogmaals succes!!! E.
@ Esteban: dank je, ik houd je op de hoogte.
Een reactie posten