Zomaar een koopavond in zomaar een winkel in hartje Den Haag. Ondanks het prachtige weer van vandaag allesbehalve vrolijke gezichten in de supermarkt. Mensen die net als ik veel liever lekker op een terrasje hadden gezeten in plaats van achter een winkelwagentje door een broeierige winkel te lopen. Lange rijen voor de kassa. Een Brit die voor ons in de rij stond begon zuchtend aan de chocoladereep die hij wilde afrekenen. De lege wikkel legde hij op de band. Net zoals de Fransen hun stokbrood vast opeten in de supermarkt en alleen de lege, verfrommelde papieren zak op de band leggen. Al gauw werd duidelijk waarom het allemaal zo lang duurde. Een dikke, slonzige vrouw in smoezelige kleding, die al had afgerekend, was teruggekomen en vroeg de aandacht van het meisje aan de kassa. ‘In het krantje staat 79 cent en je hebt 85 cent aangeslagen.’ Het kassameisje keek haar vol ongeloof aan. De slonzige dame hield voet bij stuk. Haar gezicht rood van inspanning. De caissière gaf het op en haalde haar manager erbij. De manager ging ook in discussie om diezelfde 6 eurocent. ‘Mevrouw, u heeft niet goed gelezen. In het krantje staat duidelijk dat de aanbieding niet geldt voor de citroen-smaak. Wel voor alle andere smaken.' Ongelofelijk. Dat die mevrouw die 6 cent hard nodig heeft, tot daar aan toe, maar de supermarkt! Of zijn sommige principes onbetaalbaar?
09 juni 2006
Wanneer elke cent telt
Zomaar een koopavond in zomaar een winkel in hartje Den Haag. Ondanks het prachtige weer van vandaag allesbehalve vrolijke gezichten in de supermarkt. Mensen die net als ik veel liever lekker op een terrasje hadden gezeten in plaats van achter een winkelwagentje door een broeierige winkel te lopen. Lange rijen voor de kassa. Een Brit die voor ons in de rij stond begon zuchtend aan de chocoladereep die hij wilde afrekenen. De lege wikkel legde hij op de band. Net zoals de Fransen hun stokbrood vast opeten in de supermarkt en alleen de lege, verfrommelde papieren zak op de band leggen. Al gauw werd duidelijk waarom het allemaal zo lang duurde. Een dikke, slonzige vrouw in smoezelige kleding, die al had afgerekend, was teruggekomen en vroeg de aandacht van het meisje aan de kassa. ‘In het krantje staat 79 cent en je hebt 85 cent aangeslagen.’ Het kassameisje keek haar vol ongeloof aan. De slonzige dame hield voet bij stuk. Haar gezicht rood van inspanning. De caissière gaf het op en haalde haar manager erbij. De manager ging ook in discussie om diezelfde 6 eurocent. ‘Mevrouw, u heeft niet goed gelezen. In het krantje staat duidelijk dat de aanbieding niet geldt voor de citroen-smaak. Wel voor alle andere smaken.' Ongelofelijk. Dat die mevrouw die 6 cent hard nodig heeft, tot daar aan toe, maar de supermarkt! Of zijn sommige principes onbetaalbaar?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Heel terecht van de supermarkt. Moet die mevrouw het krantje maar goed lezen! Types die om zes cent zeuren doen dat meestal wel trouwens.
Bij ons zeuren ook mensen als ik het te betalen bedrag naar boven af rond. Dat ze 2 cent meer moeten betalen. Ik wil ze best terug geven, maar we hebben geen 1 en 2 centmuntstukken meer!
@ Goentah: jullie hebben tenminste een écht reden om niet in te gaan op dit soort oeverloze discussies ;-)
@ She: ... tenzij ze zo 'eager' zijn, dat ze de kleine lettertjes over het hoofd zien.
Een reactie posten