Wat is hij lief, wat is hij zacht. Wat is hij sterk en wat is hij kwetsbaar tegelijkertijd. Mijn kleine broertje, nog maar een paar maanden oud. Zijn groene ogen kijken nieuwsgierig de wereld in. Hij wil niets missen van wat er om hem heen gebeurt. Hij reageert op elk geluid. Als ik mijn tong uitsteekt, probeert hij mijn voorbeeld te volgen, maar zijn lichaam heeft hij nog niet helemaal onder controle. Er wordt goed voor hem gezorgd en dat is hem aan te zien. Zijn wangen zijn alweer een heel stuk boller dan een tijdje geleden. Zijn lichaam al heel wat zwaarder dan een maand terug. Hij brabbelt de eerste geluidjes. Fascinerend om te zien hoe hij zich ontwikkelt. Wat zal ik hem missen de komende maanden en zijn ouders ook.
10 opmerkingen:
Bijzonder he? Zo'n klein mensje... Ik geniet met volle teugen van mijn kleine nichtje van 5 maanden. Kan uren naar haar kijken en luisteren. Ook een foto van je kleine broertje mee in de koffer dus...
Alle gemengde gevoelens verdwenen? Zo'n kindje is ook helemaal onschuldig en onwetend. Jammer dat je een paar maanden van zijn ontwikkeling mist. Maar ja, 't is niet anders... Misschien kan je vader af en toe een foto mailen als jullie weg zijn. Dan blijf je een beetje op de hoogte van zijn ontwikkeling!
Kun je al een beetje zien op wie hij lijkt? Baby's schijnen alleen maar leuker te worden, naarmate ze ouder worden, dus wat dat betreft sla je een gunstige periode over. Maar kan me voorstellen dat je hem gaat missen!
Ik heb je post van toen hij geboren werd eens gelezen en dat is inderdaad heel bijzonder. Een zus van 35.....
Maar goed, vraag af en toe eens een foto aan je pa?
Pfoeh!
Ik wist niet dat je een broertje had dat zoveel jonger is. Wat kan ik me de gevoelens goed voorstellen...
Wat fijn dat je er nu zo van kan genieten!
Lijkt me inderdaad raar om zo lang afscheid te moeten nemen, zeker omdat de eerste tijd zo snel gaat.
Maar ook jouw leven gaat door, en is ook belangrijk; geniet ervan!
Liefs...
@ Rian: die foto zit in de koffer! Zeker.
@ Goentah: ja die gemengde gevoelens zijn een heel stuk minder. Het heeft echt tijd nodig gehad om aan het idee te wennen. Naarmate ik hem vaker zie, ga ik hem ook wel meer als een broertje zien. Het klinkt cliché, maar alles heeft zijn tijd nodig. dat is maar weer gebleken.
@ Hette: ik moest er erg aan wennen zoals je hebt kunnen lezen. Ik neem zelf een foto mee. Heb sowieso een aantal foto's die meegaan. Ook van vriendinnen en andere familie. Toch altijd leuk om iets te bladeren te hebben.
@ Geertje: de eerste paar maanden gaat het hard. Als we terugkomen is hij alweer bijna een jaar. Ik ben ook erg benieuwd. Mijn vader moet maar gewoon een paar foto's mailen tijdens de reis.
Heb het bijzondere verhaal gelezen, wow! Ach, je zal in ieder geval waarschijnlijk geen ruzie maken met dit broertje...
Sterkte met hem te missen! (Ik wist niet dat je wegging, daarvoor bezoek ik je nog te kort) en lang leve de digitale fotografie, misschien kunnen ze af en toe een pic mailen?
ik heb een neefje, die geboren werd toen ik in het buitenland zat. nu ben ik weer terug in NL en hij is 4 jaar oud. nu is het juist leuk om met hem te spelen enzo, hij praat en loopt al. ik heb sowieso niet veel met babies.
@ Dutchnic: nee ruzie zal er niet in zitten, misschien als hij 16 wordt en een brommer wil. Tegen die tijd ben ik over de vijftig en vind ik dat waarschijnlijk helemaal niets, ha ha.
@ AC: je hebt veel meer contact en interactie met een wat ouder kind. En toch merk je dat de baby ook al reageert op je signalen. Hij probeert je vooral na te doen in dit stadium.
ik wordt altijd helemaal week bij babietjes..... mijn laatste log gaat ook over een kleintje:
http://dezoektochtvaneenhobbit.web-log.nl/dezoektochtvaneenhobbit/2006/09/raven_eileen.html
Een reactie posten