Dieet

Het gaat weer helemaal mis met mijn lijn. Vroeger (d.w.z. voor mijn dertigste) lette ik nooit op mijn gewicht. At wat ik wilde, was er niet mee bezig, helemaal niet zelfs. Nu ben ik nog steeds niet dik, maar ik merk wel dat het vet zich op bepaalde plekken begint op te hopen en dat mijn figuurtje figuurlozer begint te worden. Het valt anderen ook op. ‘Hee, begin je een buikje te krijgen?’ zei iemand laatst. Vriendin I. merkte jaren geleden al op dat mijn bovenarmen toch een beetje ‘chubby’ waren geworden. En niet te vergeten de goed bedoelde opmerkingen van familieleden die zeggen ‘dat je er goed uit ziet’, ofwel je bent dikker geworden! Pijnlijk, want zo gemakkelijk gaan die pondjes er niet meer vanaf! En zeker niet bij mijn probleemgebieden buik, gezicht, bovenarmen en bovenbenen.

Ik heb nooit gelijnd, afgezien van een halve poging om het South Beach-dieet te volgen, maar dat mag geen naam hebben. Ik merk dat ik meer eet wanneer ik me gelukkig voel. Voor mij is lekker eten dan ook een uiting van vreugde. Dat is bijzonder, want de meeste mensen gaan juist snacken en schransen als ze zich óngelukkig voelen. Bij mij is het precies andersom! Als ik me rot voel, kan ik dagen niet eten, voel ik me echter happy dan sla ik lekkere dingen in, ga lekker koken voor vrienden of familie (en eet dan zelf natuurlijk ook voor tien) en komt er een lekker wijntje op tafel.

Maar dat is nu afgelopen. Gelukkig of niet gelukkig, de vette jaren zijn voorbij. Vanaf nu ga ik weer vooral de juiste dingen eten (weinig vet, geen zoet en veel fruit) en meer bewegen. Al dat zoete eten heeft bij mij nog een extra vervelend neveneffect: ik word er heel erg moe van. Dus, ik weet wat me te doen staat! Ik ga mezelf weer even streng toespreken en dan deze week in Parijs naarstig proberen van het dessertbuffet af te blijven. Hoewel, misschien is het beter om te beginnen met verstandig eten als ik terugben uit Parijs, anders hou ik het namelijk toch niet vol. En waarom zou ik het mezelf extra moeilijk maken? Zucht… daar gaan we weer.