Reeds lange tijd gepland, maar het leek nog zo ver weg. Gister echter was het dan tijd om de daad bij het woord te voegen: een proefles salsadansen! Geïnspireerd door de reis naar Cuba, onze eigen gemaakte videobeelden van swingende Cubaanse salsero's en niet te vergeten de groeiende stapel salsa CD's in onze cd-rekken. Moedig. Zeker als je de profielen in ogenschouw neemt van de twee deelnemers. Lees even mee.
Deelnemer 1: danservaring sinds kindsheugenis, salsamuziek met de paplepel ingegoten gekregen, gewend aan choreografie.
Deelnemer 2: afgehaakt na een korte periode stijldansen, geen choreografische ervaring, maar extreem gemotiveerd.
Missie: the salsa dance floor is ours!
Een prachtige locatie in Den Haag, enthousiaste docenten, een kleurrijke schakering aan weifelende deelnemers. Mannen die meegingen overduidelijk meegesleept door hun enthousiaste partner, vrouwen die overdressed om zich heen keken zich afvragend of ze toch niet beter gewoon een spijkerbroek aan hadden kunnen trekken en dan waren er de we-zien-het-wel types, en natuurlijk de hele rits aan mannelijke assistenten die als prinsen op het witte paard de oververtegenwoordigde vrouwelijke goe-gemeente te hulp schoten.
Mijn eerste inschatting was dat we alleen de basispas zouden leren. Want zeg nou zelf wat kun je nog meer in een uurtje les met mensen die nog nooit salsa hebben gedanst? Ik had vriend P. de afgelopen weken de basispas laten zien en die beheerste hij prima. Hij keek dan ook vol zelfvertrouwen en schijnbaar op zijn gemak om zich heen.
Niets was minder waar! Basispas, inderdaad: 1x! Daarna volgden vier variaties op de basispas, breaks, enkele draai rechts, enkele draai links, cross body lead, shines, chuva, name it, het kwam allemaal voorbij. Als in een flits. Tussendoor twee keer wisselen van partner. P. liet zich niet kennen, beet zich er dapper doorheen. Wist tussendoor zelfs nog een glimlach op zijn gezicht te toveren... Halverwege het tweede uur waarin de moeilijkere technieken werden behandeld, dropen we af. Stil keken we boven ons glaasje fris voor ons uit naar de draaiende en kolkende paren die zich als schaakstukken op een bord over de dansvloer bewogen. Ik vreesde het ergste....
We begaven ons naar de uitgang. Jassen aan, handschoenen aan, richting deur. Tot P. zich wendde naar de docent. 'Wacht even!' riep hij. 'Waar liggen de inschrijfformulieren? '
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten