Harde, koude korrels, wit en rond
Strijdlustige parelmoertjes op een donkere ondergrond
Striemen genadeloos in mijn onschuldige gezicht
Ik fiets door, kan niet anders, mijn blik naar de grond gericht
Pijn en kou verlammen mijn lijf
Een gevoel van machteloosheid dat ik niet 1-2-3 verdrijf
Even plotseling als zij kwam
Verdween zij, maar sloeg fietsers en automobilisten lam
Nu tikt zij hard en schel tegen mijn raam
Roept om aandacht, schreeuwt mijn naam
Het weer regeert in donker Den Haag
Zonder program, zonder verkiezingsnederlaag…
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten