Verhuizen

Het wordt een drukke tijd, de komende tijd. Ik ga een paar weken op cursus in Frankrijk, voor mijn werk. Hoewel er wel telkens een week tussen zit, zal ik voor mijn gevoel toch weinig in het land zijn. Haagse Teddy goes namelijk Paris! Daarnaast wordt de vraag van Roemenië nu wel heel concreet! Zie ook weblog Het logboek van Haagse Teddy: Roemenië Mede naar aanleiding van de reacties op dit weblog denk ik er nu toch serieus over na om het te doen. Het is een ontzettend mooie kans, en tijdelijk.

Maar ik ga ook verhuizen aan het eind van de maand. P. en ik gaan samenwonen en ik trek bij hem in. Heel spannend, maar ik heb er een erg goed gevoel over, omdat we nu ook al erg vaak samenzijn en dat erg goed gaat en super gezellig is. Er is harmonie en rust in de tent en lol, en dat heb ik nodig. We hebben offertes opgevraagd van een aantal verhuizers. Peperduur! Maar ja, de piano moet mee en daarom is er speciaal pianovervoer nodig. Niet elke verhuizer had door dat het nou juist om die piano ging. De laatste vroeg: ‘Moet die piano echt mee?’ Met hem gaan we beslist niet in zee! Die verhuizers hebben een brede taakopvatting. Ze gaven ons ook nuttige en bruikbare tips: ‘Je moet het niet uit praktische overwegingen doen, hoor, dat samenwonen. Dat gaat gegarandeerd mis.’ Slimme jongens die verhuizers. Ook goed bedoeld advies van familie over hoe je laminaat het beste kan leggen: 'Zorg eerst dat de betreffende kamer helemaal leeg is.' Da's inderdaad een handige. Waar zien ze ons voor aan???!

Het monteren en de-monteren van een aantal meubels kost ook behoorlijk wat eurocentjes en daarom gaat P. het nu zelf doen. Volgens mij ook een typisch mannending. ‘Dat moet ik makkelijk kunnen,’ riep hij. Hij is ook erg handig, maar dit gaat natuurlijk veel tijd kosten en het is al zo druk, maar goed, hij ziet het helemaal zitten.

Mijn huis heb ik opgezegd. Wil niet met 1 been nog in een ander huis zitten. Ik ga er vol voor en ik merk dat me dat rust geeft en een goed gevoel. Het huis van P. is niet zo groot, dus een deel van mijn spullen en een deel van zijn spullen gaan in de opslag. Meneer en mevrouw H., mijn huiseigenaren, vonden het erg jammer dat ik wegga. We hebben goed contact. Ik heb een advertentie voor ze geplaatst om het huis te verhuren. Dus wie belangstelling heeft, trek aan de bel! Vandaag zijn ze voor een weekje weg. Ze hebben, zoals gewoonlijk, een lief briefje op de trap gelegd met als aanhef steevast mijn naam op de verkeerde manier gespeld, maar dat ben ik inmiddels gewend. Ook ik vind het jammer dat ik hier straks niet meer zal wonen en hen en de lieve briefjes zal moeten missen, de cellolessen van dochter F., de lange verhalen over het uitgaansleven in Den Haag van zoon E., maar ik neem me voor contact te houden. En daarnaast is het een heerlijk vooruitzicht na 1 april elke dag bij P. te kunnen zijn en niet meer met koffers heen en weer te hoeven slepen. Of is dat soms die praktische reden die ze bedoelden? :D