Ik heb me vandaag onthaast. Ik moest wel, want ik gaf me over aan de grillen van de NS. Vriend R. woont met zijn vrouw W. en dochtertje L. in Brabant en was vandaag jarig. Ik kom niet vaak in Brabant en ook niet vaak bij R. thuis. Omdat hij in Den Haag werkt, spreken we meestal in Den Haag af. De paar keer dat ik er ben geweest (meestal op zijn verjaardag), ben ik verkeerd gereden. Kwam vaak pas aan als de eerste gasten alweer op punt van vertrek stonden. Die gêne wilde ik me vandaag koste wat het kost besparen en dus nam ik de trein!
Ik had mijn mp3-speler bij me, maar de batterijen waren al na korte tijd leeg. Ik had een boek bij me, maar kon me niet concentreren en dus liet ik het steeds kaler wordende landschap aan me voorbij glijden en nam ik mijn medereizigers op. Ik merkte dat ik ontspande. Keek geboeid naar een klein meisje dat met haar oma voor de eerste keer met de trein ging en niet uitgepraat raakte over alle nieuwe indrukken. Ik luisterde naar de verhalen van een paar jonge studentes die lid waren van een vereniging en een nieuwe ´pappa´ moesten kiezen, een ouderejaars als beschermengel. ´Jesper is een lekker ding, maar geen pappa. En hij is eigenlijk te oud. Hij is al 21!´ Zij kwamen er niet uit en ik voelde me ineens oud... Ik bood een (echt) oud vrouwtje aan haar trolley aan te pakken toen ze wilde instappen.Ze keek me verontwaardigd aan en antwoordde ad rem: ´Als ik het doe, gaat het sneller denk ik.´ Twee jonge, goed verzorgde vrouwen stootten me aan. ´Misschien een beetje vreemde vraag, maar heb jij misschien nagellak bij je?´ Een buitenlands echtpaar probeerde op het allerlaatste moment nog in te stappen. De man lukte het op tijd binnen te komen, maar de vrouw was te laat. De deuren sloten zich hermetisch en de trein zette zich in beweging. De hele trein sprak er schande van. Die komen nooit meer naar Nederland!
Ik moest overstappen op station Tilburg en kocht een beker hete thee. Het was een koude, winterse dag. Ik nam ook een gevulde koek. ´Zou je dat nu wel doen?´ vroeg de kiosk-verkoper. ´Er zitten veel calorieën in, hoor. Je kan beter ontbijtkoek nemen, dat heb ik ook.´ Ik waardeerde zijn betrokkenheid maar weerstond de verleiding niet. Ik kocht de koek zonder hem op te eten. Pure hebzucht, het verlangen om de bewuste koek te hebben zonder er iets mee te doen... Althans nu niet.
Ik merkte dat ik de treinrit helemaal niet zo vervelend vond. En dat terwijl ik jarenlang dagelijks met de trein gereisd heb van Almere naar Den Haag en daar absoluut niet van genoot! In tegendeel. Maar dit was anders. Zo op zijn tijd is het best lekker om helemaal niets te hoeven, lekker te zitten, geen routes te hoeven uitstippelen en je te laten rijden... Niet verkeerd!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
En het levert ook weer een leuk logje op! Wel een beetje brutaal hoor van die kioskverkoper, of zou het zijn manier van flirten zijn?
Een reactie posten