Terug in de tijd

Nog krap een week en dan verhuis ik. Nu de laatste cursus achter de rug is, kan ik me richten op alle verhuisbeslommeringen. Vanmorgen mijn koelkast naar oma gebracht, de eerste uit een reeks donaties aan familie en vrienden, alles moet weg! En nu ben ik begonnen met inpakken. Het leuke van inpakken (en ook van opruimen, maar meestal zie ik dan het voordeel niet zo), is dat je ook allemaal dingen van vroeger tegenkomt. Zo vond ik nog een oud schoolschriftje, met keurig net handschrift, een rode krul op het midden van de bladzijde, een plakplaatje van een lieveheersbeestje, de erkenning van een blije juf, ik was een brave leerling! Oude tentamenbriefjes, kaartjes van vriendinnen, boeken die ik als bijbaantje tijdens mijn studie heb geredigeerd. Maar het meest fascinerend zijn mijn oude dagboeken. Pagina's vol. Ik sloeg een willekeurig dagboek open. Het bleek uit mijn studententijd te zijn, de tijd dat ik op kamers woonde. Uitgebreide analyses van al het mannelijk schoon dat ver op afstand bleef omdat het geen oog voor mij had en ik dat veel te laat door had, maar voldoende stof voor bladzijden vol dromerigheid, romantiek en liefdesverdriet. Grappig om te lezen dat de dingen waar je je vroeger druk over maakte, nu futiliteiten lijken. Maakte me druk om een bepaald tentamen, waarvan ik nu weet dat ik dat glansrijk heb gehaald, vroeg me af hoe ik aan geld moest komen om nieuwe syllabi te kopen nu ik mijn hele toelage al had uitgegeven aan uitgaan, en hoe het nu verder met me moest nu die ene leuke jongen me helemaal niet leuk bleek te vinden ondanks alle 'hints'. Mijn conclusie destijds: 'Ik zal wel altijd alleen blijven...'