Dubbelleven

Wat is het toch vervelend om ziek thuis te zijn. Ik meld me niet gauw ziek, maar gister en vandaag was de koek echt op. Het vervelende is dat je niet fit genoeg bent om leuke dingen te doen of de dingen te doen die je je voorneemt te doen als je ziek thuis zou zitten. Dus restte er vandaag niets anders dan een beetje slapen, af en toe een mailtje versturen, door een tijdschrift bladeren, boodschappenlijstjes maken voor P. en een beetje zappen. En zo viel mijn blik vanmiddag op Dr. Phil, of liever gezegd de televisieshow van Dr. Phil. Een spin-off van de Oprah Winfrey-show, die ik overigens nog steeds erg goed vind. Ik heb meer moeite met Dr. Phil. Maar goed deze post gaat niet over Dr. Phil maar over het onderwerp dat Dr. Phil behandelde en dat was ‘Het leiden van een dubbelleven’. Wat mij betreft met lange ‘ij’.Het ging over mensen die een dubbelleven leiden en systematisch liegen en bedriegen om hun ware identiteit maar niet te hoeven prijsgeven en vooral om geaccepteerd te worden door hun omgeving. Het zou geen Amerikaanse show zijn als de tranen niet rijkelijk vloeiden en Dr. Phil niet alleen de troostende zakdoek aanreikte, maar ook zijn brede schouder aanbood om op uit te huilen. Het onderwerp intrigeerde me omdat ik in mijn leven ook twee personen heb gekend die er een dubbelleven op na hielden en ik daar na veel moeite en een lange tijd pas achter kwam. Ongelofelijk geraffineerd zijn dit soort mensen. Het zijn vaak pathologische leugenaars die zelf het onderscheid tussen leugen en waarheid ook niet meer kunnen maken, verstrikt zijn geraakt in hun eigen fantasiewereld. Ze bootsen het gewenste gedrag na zonder dat dat bij hun eigenlijke persoonlijkheid past en dat alles om maar te kunnen voldoen aan de eisen die de omgeving, volgens hen, aan hen stelt. In de tussentijd voelen ze zich doodongelukkig, zijn ze continu bang dat hun bedrog uitkomt en vertrouwen ze niemand. En waarom? Omdat ze voornamelijk zichzelf niet accepteren, ze niet voldoen aan de eisen die ze zichzelf opleggen. En dat vloeit weer voort uit een negatief zelfbeeld, uit onzekerheid, uit angst om afgewezen te worden. Ik weet uit ervaring dat die mensen zich vreselijk eenzaam voelen en onbegrepen, want al die tijd hebben ze er met niemand over kunnen spreken. Het is dan ook niet eenvoudig om uit dit dubbelleven te stappen, daar is vaak jarenlange therapie voor nodig en wanneer goede begeleiding uit blijft, is de kans op een terugval ook erg groot. Nee, de mensen die ik vanmiddag in de show van Dr. Phil zag zitten hebben veel meer nodig dan die maagdelijk witte zakdoek en die brede schouder van Dr. Phil...