Oude bekenden

Vandaag is mijn eerste dagje alleen. D.w.z. mijn eerste dagje alleen in de ‘nieuwe samenstelling’. Hoewel de dozen zijn uitgepakt en de meeste spullen een plek hebben gekregen, moeten we nog best wennen aan ons nieuwe leven. Het zeilseizoen gaat beginnen en vandaag is de jaarlijkse strijd om de ligplaatsen. D.w.z. nummertje trekken, boten optuigen en vannacht kamperen op de zeilclub om 's morgens vroeg de eerste keus te hebben bij het kiezen van de ligplaats. P. was al vroeg in touw om alle voorbereidingen te treffen en ik had de hele dag voor mezelf! Sinds lange tijd weer heerlijk muziek gemaakt met mijn tante en mijn nicht. Een ouderwetse jam-sessie maar met een duidelijke deadline. Tweede Paasdag gaan we namelijk optreden en hoewel we alleen maar oud repertoire gaan zingen, bleek een beetje oefenen toch geen overbodige luxe te zijn. We gingen helemaal los! Muziek maken samen met anderen geeft me heel veel energie.

’s Avonds kwam vriendin I. eten. Ondanks de uitgebreide verhalen op onze weblogs is het toch weer verbazingwekkend hoeveel we altijd te bespreken hebben. De tijd vloog dan ook voorbij. Het is heel raar. Toen ik mijn tante en mijn nichtje hoorde zingen en het vertrouwde gezicht van I. aan de eettafel van P. zag zitten, bekroop me een warm gevoel: de mensen die me dierbaar zijn te zien zitten in mijn nieuwe huisje, bezig met de dingen die we al jaren doen. Ja, dat voelt goed.