Achter slot en grendel

Na een veel te korte nacht, zowel bij mij als bij hem, kwam P. terug van een weekje zakenreis in het Midden-Oosten. In de vroege ochtend haalde ik hem af van het station. Hoewel een weekje alleen toch ook lekker was, was ik ook blij dat hij terug was. Door problemen op het project was hij een dag later gearriveerd dan gepland, maar nu waren alle problemen opgelost. Poepie-bruin stapte hij uit de trein en had vele verhalen over rijke oliesjeiks, bekende Nederlanders die er rentenieren, 40 graden Celsius in de schaduw en inwoners die niet hoeven te werken omdat de sjeik hen jaarlijks anderhalve ton schenkt, zomaar! Doe mij maar een enkeltje naar het rijkste land ter wereld! En P. had ook cadeautjes meegenomen. Maar een deel van die cadeautjes is voor mijn verjaardag en wil hij dus pas volgende week geven. Hij is nu gaan zeilen, maar ik zag net dat hij het koffertje waar de cadeaus in zitten op slot heeft gedaan. Ongelofelijk. Alsof ik erin zou kijken, terwijl hij er niet is! Of hij vertrouwt me niet, of hij kent me inmiddels beter dan dat ik mezelf ken…