Als je 34 bent, van plan bent te gaan samenwonen en bezig bent met werk, vrienden, uitgaan en het plannen van een reis naar een onbestemd gebied, ben je er op zijn zachtst gezegd niet helemaal op voorbereid nog een broertje te krijgen. Helemaal niet zelfs! Maar toch gebeurde het. Het was de realiteit. Onwerkelijk, onverwacht, dubbel, te snel, toen mijn vader rond de kerst het grote nieuws aankondigde. Hij was uitzinnig, opgewonden, perplex, maar toch vooral ontzettend blij. Blij met dit nieuwe geluk na vele lange en moeilijke jaren toen mijn moeder ziek was en uiteindelijk overleed. Toen ik door had dat hij géén grapje maakte, drong het pas tot me door. Ik zou niet langer één broertje hebben, maar twee broertjes. De twijfels die ik had, had hij ten dele ook. Zou hij op zijn leeftijd nog wel een goede vader kunnen zijn? En wat vinden wij ervan, de kinderen uit zijn eerste huwelijk? Hij probeerde zich in ons te verplaatsen, maar worstelde tegelijkertijd met zijn eigen gelukzalige gevoel. Eerlijk is eerlijk. Er schoot veel door me heen, maar blijdschap hoorde niet in dat rijtje thuis. Ik had het gevoel dat er definitief een periode was afgesloten. Een einde was gekomen aan de mooie tijd die we met ons gezinnetje hadden. En waar mijn moeder, in mijn hoofd, nog steeds deel van uitmaakte, ook al is ze er niet meer. Ook het gevoel als oudste dochter te tekort te schieten omdat mijn vader al aan zijn ‘tweede ronde’ begon terwijl ik alleen maar kon dromen van een ‘eerste’. Het heeft maanden geduurd voordat ik over dat gevoel heen was. Die emoties die ik zo moeilijk kon plaatsen en al helemaal niet kon wegstoppen, hoe hard ik het ook probeerde. Mezelf ondertussen verwijtend dat ik een grote egoïst was. Kon ik dan niet een klein beetje blij zijn voor mijn vader en ook voor zijn vriendin, die zoveel voor hem, maar ook voor ons over heeft? De verwijten aan mezelf hebben niet geholpen. De tijd en het praten met vriendinnen, echter wel. Vanavond is het zover. Het is Baby Day. Ik moest een traantje wegpinken toen ik vanmorgen mijn vader en zijn vriendin aan de telefoon had, vlak voordat ze wegreden naar het ziekenhuis voor de bevalling. ‘Ik heb het helemaal onder controle,’ riep mijn vader dapper. En ook zijn vriendin klonk kalm. De naam van mijn nieuwe broertje wilde ik nog niet weten. We weten alleen dat die met een ‘D’ begint. En zo doopten mijn (oudste) broertje en ik ons broertje tot Baby D. Het moment is daar. Mijn telefoon staat aan. Het volume op zijn hardst. We wachten in spanning af, want vandaag is het zover. Baby D.: de afsluiting van een moeilijke fase en het begin van een nieuwe, mooie… Welkom baby brother in deze wereld… er wachten twee fantastische ouders op je én een broer én een zus.
Update: vannacht om 00.37 uur op donderdag 6 juli is Baby D. geboren! Alles is goed gegaan. Dubbel feest want vandaag is ook mijn opa jarig. Hij en de baby schelen precies 95 jaar!
Maya Riviera (Mexico)
Uyuni (Bolivia)
Cusco (Peru)
Uyuni zoutvlaktes (Bolivia)
Los Jardines (Mexico)
Perito Moreno gletsjer (Argentinië)
Magellanes pinguïns (Argentinië)
Río de la Plata (Uruguay)
Pucón (Chili)
Paaseiland
Machu Picchu (Peru)
Iguazu watervallen (Brazilië)
Niks willen missen?
Lago Titicaca (Peru/Bolivia)
15 opmerkingen:
Ik dacht er vandaag nog aan, want je broertje zou toch al in juni geboren worden? Een broertje, wat leuk! En wat fijn dat je er positiever naar kan kijken. We bellen snel, want ik wil uitgebreid bijkletsen hierover!! Ik hoop dat de bevalling goed verloopt.
@ She, inderdaad was de uitrekendatum juni, maar de baby heeft het erg naar zijn zin daarbinnen en was nog helemaal niet van plan om naar buiten te komen. We bellen snel inderdaad.
Het is nu een dag later dus ik denk dat een felicitatie op zijn plaats is. Gefeliciteerd met je nieuwe broertje en je vader en zijn vriendin met hun zoon.
@ Freckles: dank je wel! Ik zal de felicitaties overbrengen.
Ondanks je dubbele gevoelens een gemeende felicitatie!
Het lijkt me inderdaad heel vreemd. Ik kan me alleen maar je gevoel indenken, ik zou bij God niet weten hoe ik zelf zou reageren. Waarschijnlijk net zo als jij. Dubbel. Je gunt je vader een leven en nieuw geluk, maar zelf ben en blijf je het kind van je vader en overleden moeder. Je blijft loyaal aan je moeder.
Dapper dat je je gevoelens zo beschrijft. Ik weet zeker dat je een manier vindt om er mee om te gaan!
Ik ga je toch feliciteren en volgens mij kan dat ook gewoon als ik je zo lees. Ik snap je aarzelingen hoor. Maar toch hoor je aan hen en niet aan jezelf te denken. Het is net als het moment dat je vader of moeder een nieuwe rlatie begint maar dan nog wat heftiger. Mijn moeder heeft ook een vriend nu terwijl mijn vader is overleden. En die komt niet in de plaats van maar erbij. Succes en geniet er van joh!
Wat prachtig omschreven! Ik zou van mijn stoel vallen als mijn vader me dit nieuws zou vertellen, maar die is dan ook 89 jaar ;)
Van harte gefeliciteerd met je nieuwe broertje en geniet er lekker van!
@ Goentah: ik weet niet of het dapper is om het zo te beschrijven. Je kunt maar het beste eerlijk zijn naar jezelf toe en pas dan kun je er iets constructiefs mee is mijn idee. Dank voor de felicitatie!
@ Penguin: dat was nou juist het probleem: ik vónd dat ik niet aan mezelf moest denken en probeerde mijn eigen gevoel te verdringen, maar de realiteit is anders. Rationeel gezien kon ik het prima plaatsen, maar er is ook nog zoiets als je gevoel en dat kun je niet zomaar opzij zetten.
@ Xeanette: haha, nou jouw vader is anders behoorlijk actief. Zeg nooit nooit ;-), wie weet verrast hij je wel.
Fantastisch nieuws! Gefeliciteerd met jullie broertje D.!!! Feliciteer je vader ook van harte! E.
Zo Hele Grote Zus, gefeliciteerd met je Hele Kleine Broertje!
@ Esteban en Tink: dank jullie wel!
Gefeliciteerd!!
Ook voor je vader en vriendin en je broer.
En natuurlijk waren al die emoties op hun plaats. Een nieuw klein mensje, een broertje. Ik zou net als jij al die emoties gehad hebben. Maar je zegt het zelf al; er wachten twee fantastische ouders en een broer en zus op hem. Da's goed nieuws.
Dus nogmaals. Van harte!!
@ Kaatje: dank je. Je zult er overigens versteld van staan hoeveel mensen die emoties níet begrijpen en eigenlijk vinden dat je direct en uitsluitend maar in euforiestemming moet zijn, maar gelukkig geldt dat niet voor iedereen.
Ja, ik ken ze. Dus ik sta niet meer zo gauw versteld van zoveel onbegrip. Het zijn dezelfde figuren die vinden dat een nieuwbakken moeder uitsluitend en alleen maar op een roze wolk moet leven vanaf de geboorte. Dit soort uitspraken getuigd niet meteen van realiteitszin. Die willen alleen maar het leuke blijven zien, anders stort hun wereldbeeld in. En dát mag natuurlijk niet. Het zijn deze figuren die persé op die roze wolk willen blijven, met een grote roze bril op. Om vervolgens tijdens de koffieroddel 's flink van leer te trekken.
Maar gelukkig geldt dat inderdaad niet voor iedereen.
*Neemt nog een slok koffie en vraagt zich af waar die man aan begónnen is, op zijn leeftijd....*
Hahahha....Geintje!!
Nu pas dringt het tot mij door dat ik ook een zus heb die 35j ouder is.Jouw situatie lijkt bijna op een copie van wat ik ook heb meegemaakt.Ik ben trots op mijn grote zus en we hebben een uitstekende band.....bijzonder, uniek en heel warm.
Trouwens jouw colums zijn levensecht en herkenbaar heel knap hoop nog veel van je te kunnen lezen.....lezned.
Een reactie posten