Under the bridge

We hebben geen geluk met ‘The Bridge’. Zochten Freckles en ik ons vorig jaar nog wezenloos naar de meest befaamde salsadansplek in Rotterdam, dit jaar vonden we hem maar mochten we hem niet in al zijn glorie ervaren. Salsa under the Bridge, mystiek, geheimzinnig, ontluisterend en beslotener dan het lijkt. En wat hebben we gezocht vorig jaar. Ongelofelijk hoe welig het tiert onder die brug! Maar nergens Salsa under the Bridge. We kwamen op een vaag straatfeest terecht, de raampjes van de auto wijd open, zodat we konden afgaan op het zware gedreun van de bassen, de portieren angstvallig op slot. Na enige discussie over waar het geluid dan vandaan zou komen, arriveerden we dan op het feest. We waren er duidelijk outsiders. We besloten toch even te verifiëren of dit wel Salsa under the Bridge was, want de muziek was wel Caribisch, maar geen salsa en het was ook wel erg ver bij de brug vandaan. Maar goed, misschien was de benaming wel figuurlijk bedoeld of zelfs cryptisch, filosofeerden we in onze wijsheid. De jongen die we aanspraken had nog nooit van Salsa under the Bridge gehoord en keek ons meewarig aan. Slecht op ons gemak, slopen we weer richting de Peugeot van Freckles. Ruim twee uur lang reden we rondjes, in het begin melig en lacherig, daarna stil en vermoeid, onze hersenen pijnigend. Ook de paar Rotterdammers die we staande hielden vonden onze vraag een echte hersenkraker. Het werd niets.
Hoe anders liep het gisteravond! Het vinden van de locatie was een peuleschilletje! We konden ons niet voorstellen dat we vorig jaar zoveel moeite hadden gehad om het te vinden. We zijn er wel twintig keer overheen gereden, zo bleek gister. Café Prachtig, pal onder de Erasmusbrug, vormt het decor van deze maandelijkse salsa-hype. De naar zeggen allerbeste salsaband uit Nederland, Axioma, gaf een spetterend optreden, Freckles en ik waren 'dressed to impress', de mannen hadden we thuis gelaten, de salsa floor lag op ons te wachten, er kon niets meer mis gaan. Of toch? De echte salsagoeroes verschenen pas na Frankrijk-Brazilië. De dansvloer werd voller, maar wij stonden aan de kant. Flitsende paren, snelle dansers, ervaren mannen en vrouwen staken ons de ogen uit met hun hoge hakken en geraffineerde figuren. We hadden het nakijken. ‘Dat komt omdat we in de kneuzenhoek staan,’ constateerde Freckles terwijl ze met haar hoofd knikte naar een stelletje dat de grootste moeite had om in de maat te dansen. Onze verplaatsing naar het midden van de zaal, pal voor de band, drankjes nonchalant tussen onze vingers, mocht niet baten. We hebben werkelijk de hele avond niet gedanst. Oh wat hadden we de pest in. Onze verklaring? We zijn gewoon té sexy voor een evenement als Salsa under the Bridge, dat schrikt blijkbaar af .

Volgende week halen we de schade in en gaan we naar Salsa on the Beach in Scheveningen. Twee voordelen: we weten precies waar The Beach is en we nemen onze eigen danspartners mee!