We hadden haar niet zien aankomen, verdiept als we waren in ons spel. Ik achter de grote, zwarte vleugel, mijn vriend achter de piano. Mozart, concert voor twee piano’s. Een lastige kluif met al die kruisen en mollen. Mijn pianolerares noemde ze vroeger 'krentenbrood' vanwege al het zwart in de bladmuziek. En dan al die verschillende maatsoorten. Vanavond bleek ook weer dat ik toch echt een beta-knop mis in mijn hersenen. Maar evengoed heerlijke afleiding na een lange werkdag!
Het was knus in het kleine, maar gezellige huisje van mijn vriend midden in de grote stad. We dronken wijn en venkelthee in willekeurige volgorde, aten zelf gemaakte couscous met kip en courgette en stortten ons vol overgave op de bladmuziek die we samen hadden uitgekozen. Buiten viel de regen met bakken uit de hemel. Het raam stond wagenwijd open en ons werkzweet vond een dankbare weg naar buiten. Af en toe stopte een voorbijganger om te applaudisseren. Sommigen bleven staan om te luisteren. Een rare gewaarwording. Ons geploeter zomaar ineens verworden tot een gratis openlucht concert. Alleen de pet in het kozijn voor het muntgeld ontbrak nog.
Maar één toeschouwer hadden we over het hoofd gezien. Tot ze onze aandacht trok. Terwijl de andere toeschouwers al lang waren doorgelopen, bleef zij stokstijf staan, en luisterde. Met haar mysterieuze, groen-grijze ogen keek ze aandachtig naar binnen zonder een woord te zeggen. In deze straat heb je al snel contact. Het gebeurt heel vaak dat er voorbijgangers bij mijn vriend aankloppen of een praatje maken. Het was dus ook niet verwonderlijk dat we haar binnenlieten. Voorzichtig stapte ze naar binnen en vleide zij zich op de bank. Wij speelden door en ze genoot van onze muziek, voelde zich steeds meer op haar gemak. Op een gegeven moment kwam ze zelfs naast mijn vriend zitten om te zien hoe hij speelde, gebiologeerd door de toetsen die met hun hamers de snaren in de sierhouten klankkast deden resoneren.
Uit haar houding konden we opmaken dat ze het naar haar zin had. We vroegen ons af wat haar naam was, maar ze kon niet antwoorden, deze prachtige, jonge kat. Zo lenig als een hyena, de vacht van een tijger. En zo aanhankelijk. Toen ik speelde sprong ze bij me op schoot en keek toe hoe ik speelde. De hele avond hield ze ons gezelschap, liet zich aaien en lag naast ons op de bank. Tot mijn vriend les moest geven. Toen was ook voor haar het moment aangebroken om weer te vertrekken naar een onbekende bestemming… Haar naam bleef onbekend evenals haar herkomst. We gaven haar water en wat te eten. Wat lijkt het me heerlijk om zo’n lief en aanhankelijk huisdier te hebben dat ook nog zo muzikaal is. Ik heb genoten van het gezelschap van mijn vriend en deze bijzondere kat.
17 opmerkingen:
Wat geweldig om zo samen met je vriend te kunnen spelen! En ik ben het met je eens: katten zijn heerlijk. Ze geven wat huiselijks!
Ik vraag me af of de eigenaren van de kat niet ongerust werden... En ik vraag me ook af wat míjn katten doen als ze niet hier binnen zijn... Jammer dat ik hun verhalen en belevenissen nooit te weten zal komen...
Onze kat struint de hele dag buiten en is ook wel zo brutaal om bij iemand anders naar binnen te gaan denk ik.
Wat een leuk verhaal! Ik wist niet dat katten zo door muziek gebiologeerd konden worden. Is ze sindsdien wel vaker gekomen?
Ik dacht eerst 'hé ik wist niet dat P. kon pianospelen', maar het gaat over je platonische vriend te U. (Je was gewoon in mijn stad!). Lijkt me fantastisch om muziek te kunnen maken en het lijkt me ook fantastisch om een kat als huisdier te hebben. Maar ik ben iets te zuinig op mijn spulletjes en heb al het nodige te stellen met mijn loslopende konijn!
Wat een prachtig verhaal en ik kan me voorstellen dat je er erg van hebt genoten! Dat zijn mooie momenten, geniet er van.
heb jaren geleden ooit 7 jaar lang pianoles gehad en vind het jammer dat ik er nooit in ben doorgegaan. pianospelen is zo heerlijk, zo ontstressend...
en couscous en venkelthee daar mag je me ook wel een x voor uitnodigen hoor! ;)
Huisdieren werken beter dan bloedrukverlagers en anti-depressiva zegt men :)
Wat een mooi verhaal! Eén van de weinige dingen die ik minder vind aan mijn vriend is dat hij muzikaal is, en ik dus heel moeilijk met hem over muziek kan praten, laat staan samen muziek maken! Gelukkig heb ik genoeg platonische vrienden waar dat wel bij kan.
En tja, mijn 2 katten worden natuurlijk met muziek opgevoed!
@ Goentah: het leuke aan katten is dat ze zo eigenzinnig zijn! Deze kat heeft ook zijn eigen plan getrokken. Ik heb begrepen dat de eigenaren op vakantie zijn en dat hij aandacht tekort komt.
@ Hette: ik begreep van mijn vriend dat die kat één keer eerder is langsgekomen, maar hij is nog nooit zo lang gebleven als gisteren. En het was hem ook niet om het eten te doen, want dat liet hij in eerste instantie gewoon links liggen.
@ She: ja, ik was praktisch in je achtertuin! Heel dichtbij. Ik vind katten ook echt leuk, maar ik vind het zielig als ze zo lang alleen zijn aangezien ik weinig thuis ben. En van je spullen blijven ze af mits je ze goed opvoedt heb ik me laten vertellen.
@ Anton: ik heb zeker genoten en weer op een totaal andere manier dan anders.
@AC: ik vind het ook heel erg ontspannend. Althans, na de inspanning begint de ontspanning. Jammer dat je niet bent doorgegaan vooral omdat je in je log schrijft dat je een rasentertainer bent. Als we weer couscous gaan maken dan geef ik je wel een seintje ;-)
@ Penguin: ik kan bevestigen wat men zegt. Ik heb alle rotzooi de deur uitgedaan ;-)
@ Dutchnic: leuk, jij hebt twee katten. Het heeft iets gezelligs! Gelukkig zijn er nog genoeg andere onderwerpen om over te praten dan muziek. het zou wat zijn!
Hoewel ik niet echt een kattenliefhebster ben, vind ik dit toch wel een vertederend verhaal.
@ Rian: het was ook heel vertederend. Je zou op slag een kattenliefhebster worden, wat een beest. Vast een uitzondering.
En dat geluk komt je tegemoed,sterker nog ,biedt zich aan ter adoptie?
Gefeliciteerd met je nieuwe huisgenoot!
het grappige is, na al die jaren kan ik nog steeds niet notenlezen... ja, ik weet wel waar de noten op de balk liggen, maar het zo snel lezen en een stuk spelen, dat niet!
de leraar speelde de stukken die ik moest leren altijd eerst voor en dan luisterde ik heel aandachtig en speelde het gewoon na. thuis analyseerde ik het stuk dan noot voor noot in mijn eigen tempo en leerde het mezelf aan door gewoon goed te luisteren...
vaag he!
Haha, ik lees net dat katten de bezitsters attenter,warmer,meegaander en behulpzamer maken door de toxoplasmose die ze ongemerkt oplopen! Maar mannen worden er meer macho en roekeloos van....
@ AC: ik heb ook heel lang nagespeeld! Van CD's en zo. Dat is helemaal niet erg, als je daarna maar wel weet wat er staat. Ik zou het nog niet opgeven!
@ Patchwork: haha, ik laat je weten wat het effect is geweest! Het viel me wel op dat ik ineens veel meegaander was ;)
grappig zeg! :-D
In een straat hier verderop speelden een paar mensen ook elke vrijdagmiddag muziek; het was een jazzensemble. Heerlijk om te luisteren voor het open raam! Zo lang jazz niet chaotisch is, kan ik daar intens van genieten (een van mijn favoriete zangeressen is Carol Kidd). Ze speelden echt prachtig! De laatste tijd heb ik ze niet meer gehoord; hun leeftijd was ook niet echt jong....
Ik vind zo spontaan muziek te horen echt een geschenk van een dag; wat moet het ook heerlijk zijn zo piano te spelen!
Leuk dat die kat zo binnenloopt! En leuk dat er mesen stil blijven staan en nog applaudiseren ook! ;-)
Wens je nog een hele fijne avond!
Liefs...
@ Frodo: ja, leuk he? Ik hoorde trouwens van mijn vriend dat die kat behoorlijk opportunistisch is. Hij is bij meerdere buren binnen geweest!
@ Geertje: Carol Kidd ken ik niet. Toch eens op zoek gaan. Het was inderdaad leuk! Eerder is dat ook niet gebeurd hoor, dus het was sowieso bijzonder.
Een reactie posten