Een rare dag. Ik voel me nog steeds ziekig, mijn stem is nog steeds niet in orde. Ook P. vond dat ik maar een raar geluid produceerde, thanks for the support. En zaterdag staat alweer de volgende Den Haag-Parijs-race gepland, ofwel de volgende cursusweek. Ik zou eigenlijk naar het hoofdkantoor gaan om te werken en vanavond een hapje eten en bijkletsen bij goede vriendin I. Mijn programma werd echter helemaal in de war geschopt omdat de verhuizers tussen 8 en 10 lege verhuisdozen zouden langsbrengen en dat niet gebeurde. Ze zaten vast in het verkeer en hadden de route omgegooid. Een telefoontje was fijn geweest! En dan die sneeuw. En een auto met een half kapotte V-snaar. Geen goed idee om er op uit te trekken. Het werd dus een thuiswerkdagje. Hoewel ik erg veel zin had om I. weer te zien, werd gezellig bij-babbelen bij I. thuis, dus gezellig telefoneren met I. Ze vertelde dat ze een leuk klusje had voor ons tweeën: het bijknippen van de nagels van haar konijn. Nog niet zo lang geleden had ik zelf ook zo’n gezellig, warm bontje in huis, F., maar het arme dier is overleden tijdens de hittegolf in juni vorig jaar, precies een dag nadat mijn ex en ik uit elkaar gingen. Wat een timing! Daar waar F. normaal gesproken urenlang geduldig kon luisteren naar alle verdrietige verhalen, de scheldkanonnades, al mijn vriendjes inclusief intieme details kende, mijn tranen wist op te vangen, meekeek naar alle soaps op de televisie en bij de piano kwam liggen als ik speelde, was er nu niemand in huis om op terug te vallen. Wat heb ik haar gemist en af en toe nog steeds!
Het knippen van die nagels is geen sinecure. Het beestje spartelt en protesteert aan alle kanten, kent geen schoonheidsideaal, terwijl het toch zoveel prettiger is om rond te kunnen huppelen en rennen zonder dat getik op de houten vloer lijkt mij. Er zijn dus minimaal twee mensen nodig om de klus te klaren. De één houdt het konijn vast, terwijl de ander de nagels probeert te knippen. Voor het konijn is ook een rol weggelegd: hij/zij trekt elke keer de betreffende poot op het allerlaatste moment weg, nét wanneer je wilt knippen. Maar goed, dit alles ging dus niet door. Om half één kwamen de verhuizers met de dozen. Saaie dozen met het logo van hun bedrijf aan alle kanten gedrukt en de waarde van de doos, 3 euro. Maar 1 doos was anders. Op 1 doos prijkte een tekening van een groot hangoor konijn: F.! Toevallig of niet?
1 opmerking:
Lieve foto van F! En Pippie kan nog wel een weekje langer lekker uitglijden over de houten vloer hoor. Gaat helemaal goedkomen.
Een reactie posten