Pasen, the day after

Het is weer voorbij, dat mooie Paasweekend. Het was een prachtig weekend. Heerlijk ontspannen en dingen gedaan waar ik normaal gesproken niet aan toe kom. We hebben familie bezocht. Familie die net terug was van vakantie en een bezoek heeft gebracht aan mijn oma in den vreemde. Prachtige foto’s en mooie verhalen over de tropen en de familie.
Na het concert zijn we naar mijn vader en zijn vriendin geweest, die ook net zijn gaan samenwonen. Tja, het is bizar en leuk tegelijkertijd dat mijn vader en ik allebei in dezelfde fase zitten. Ook twee huishoudens die volledig in elkaar zijn gevlochten, geruisloos, de voorbode van een nieuwe fase die aanbreekt. Zeker met een baby op komst. En dan het huis. Ik vind het een absolute verbetering: het huis was nodig aan modernisering toe! En toch ook vreemd om het huis waar je vroeger regelmatig kwam, waar je zoveel herinneringen aan hebt, aan een volledige metamorfose te zien ondergaan. Ik had er dan ook best tegenop gezien. Ik was vooral benieuwd wat er zou zijn geworden van de kamer van mijn moeder. Zouden alle sporen zijn uitgewist of zou er nog iets over zijn? Zij is ingetrokken bij mijn vader en het huis heeft daardoor een complete verjongingskuur ondergaan. En toch is de oude identiteit niet verloren gegaan en daar was ik erg blij om. De herinnering aan mijn moeder is nog sterk aanwezig, zij het op een andere plek en op een andere manier. Ik ben blij dat niet alle sporen zijn uitgewist en dat zelfs zij in dit nieuwe, oude huis een plekje heeft gekregen. Ik heb ook bewondering voor haar, dat zij, om mijn vader en om ons, mijn moeder een plaats heeft gegeven in haar nieuwe leven. Je moet het maar kunnen.