Dodenherdenking

Ondanks de meivakantie was het vandaag druk in Den Haag. Files richting Scheveningen vanwege het mooie weer, maar ook files richting de Waalsdorpervlakte, waar vanavond Dodenherdenking plaatsvond. Ik ben altijd weer onder de indruk van de beelden over de oorlog, de verhalen van nabestaanden van oorlogsslachtoffers en het verhaal achter de Waalsdorpervlakte, waar zoveel onschuldige mensen zijn geëxecuteerd. Nauwelijks te bevatten wanneer je door de stad fietst dat zich hier zulke afschuwelijke dingen hebben afgespeeld. Ik heb (gelukkig) geen familie die de oorlog heeft meegemaakt. Suriname als overzees landgebied destijds was niet als zodanig betrokken bij de oorlog, maar er hebben wel vele Surinaamse militairen meegestreden tegen de nazi’s, in het verzet, en dus voor vrijheid. Tot voor kort een vergeten groep. Pas vorig jaar heeft Minister Kamp van Defensie een 50-tal Surinaamse veteranen alsnog geëerd, in Suriname.
Anno 2006 zijn we niet in oorlog, maar zijn we vrij en zoeken we de oorlog op! Ik heb me dan ook tamelijk verbaasd toen ik vanavond de beelden van de Nederlandse missie in Afghanistan zag. Ik vind het erg goed dat Nederland zich inzet voor de vrijheid van anderen, maar ik vind niet dat we onschuldige jongens en meisjes onnodig in gevaar moeten brengen. Defensie zou hebben uitgezocht dat er risico’s waren verbonden aan de missie naar Afghanistan, maar dat het zo gevaarlijk zou zijn dat de Nederlandse militairen hun werk niet kunnen doen, had niemand kunnen bevroeden! De missie wordt als redelijk kansloos ingeschat. Miljoenen euro’s aan materieel moeten de jongens en meisjes beschermen in dit oorlogsgebied, terwijl wij in Nederland onze vrijheid vieren…