Een jaar onderweg

Ze had niet gedacht dat het bestond. Toen ze het al had opgegeven, kwam ze hem tegen. Zij viel op zijn dikke, donkere haar en zijn vrolijke, zon gebruinde gezicht en zijn sprekende ogen. Hij vond haar vrouwelijk, interessant en mooi. Ondanks de fysieke aantrekkingskracht, zeiden ze elkaar uitsluitend vluchtig gedag. Van een gesprek kwam het nooit. Van zijn kant niet, omdat hij te verlegen was. Van haar kant niet, omdat ze twijfelde over de juiste woorden. Tot die ene dag toen ze hem aanzag voor iemand anders en een gesprek begon. Ze tastten elkaar voorzichtig af, proevend van de woorden die ze elkaar toedichtten, snuffelend aan die paar schaarse momenten dat ze elkaar zagen. Zij durfde niet blindelings te vertrouwen, ze was al zo vaak teleurgesteld. En hij had geduld, gaf haar ruimte, was zorgzaam en zorgde ervoor dat hij er was, mocht het nodig zijn. En zo begon hun reis. Het begin van een ontdekkingsreis, een avontuurlijke reis, een uitdagende reis. Met een reiskoffertje in de hand dat maar half was gevuld en dat gaandeweg steeds voller werd door al het moois dat ze tegenkwamen en wilden bewaren, begaven zij zich op pad. Wat zij op haar reis tegenkwam, boeide haar. Wat hij zag boeide hem. Hij voelde zich thuis bij haar, waar ze ook waren. Hij nam haar bij de hand en liet haar de mooiste plekken zien: rust en kalmte, geduld, saamhorigheid en harmonie. Zij boorden nieuw land aan toen ze ervoor kozen te gaan samenwonen. Iets wat zij voorheen niet meer had gedurfd. Nieuwe uitdagingen kwamen op hun pad, ze staken af tegen een nieuwe, glorende horizon. Vandaag precies een jaar geleden. En de reis is nog niet voorbij. De reis is alleen maar mooier geworden, veel mooier en interessanter dan zij hadden gedacht. Als zij de champagne ontkurken denken zij terug aan de mooie momenten en aan het vervolg van hun reis. Naar Zuid-Amerika over acht weken. Hun eindbestemming is nog niet bereikt. Omdat er nog zoveel meer te ontdekken valt….