Is het een roman? Nee, niet bepaald. Is het een management boek? Had gekund, maar toch ook weer niet. Is het dan een zelfhulpboek? Zo zou ik het niet willen noemen. Het boek kruiste mijn pad tijdens een vijfdaagse workshop van mijn werk waarbij we op inspirerende wijze werden onderwezen in allerlei persoonlijke vaardigheden om snel de management top te kunnen bereiken. De bedoeling was ons klaar te stomen voor een lang en succesvol leven in de harde, zakelijke wereld waarin we gedreven door ambities de dagelijkse strijd zouden moeten aanbinden met streberige en genadeloze lotgenoten. Maar in plaats daarvan nodigde onze coach ons uit voor een dansje. Een tango voor twee waarbij we de denkbeeldige lijn die over de vloer liep, niet mochten passeren. Hij had geen Powerpoint sheets en leek zonder enige moeite loze kreten als ‘targets’, ‘mijlpalen’, ‘winst’ en ‘groei’ te vermijden. Er stond eigenlijk maar één vraag centraal: hoe denk jij straks in het dagelijks leven op het flinterdunne koord tussen werk en privé te zullen balanceren? Hoe houd je jezelf, maar ook jezelf in combinatie met collega’s, familie, vrienden en partner in evenwicht en maak je tijd vrij voor datgene wat jij wilt wanneer er aan alle kanten aan je wordt getrokken en gesjord? Een wezenlijke vraag die ik me regelmatig stel. Onze coach had zich laten inspireren door 'The seven habits of highly effective people' van Stephen Covey. Die zeven eigenschappen gaan dan ook niet zozeer over management, maar over leiderschap. Leiderschap over je eigen leven en daarmee over je eigen keuzes en je eigen wil. Om niet meegesleurd te worden in de drukte van alledag adviseert hij onder andere om een statuut op te stellen waarin je je persoonlijke einddoelen definieert, bezien vanuit de verschillende rollen die je als persoon kunt spelen. En vervolgens koppel je daar een aantal principes aan waar je dagelijks op terug kunt vallen, principes die je helpen op koers te blijven, activiteiten die passen bij je einddoel. Een steuntje in de rug, maar ook een heerlijk boek om mee bij te komen. Het boek is niet nieuw. Het bestaat al jaren, maar voor het eerst in al die jaren heb ik een ‘statuut’ opgesteld zodat ik, wanneer ik weer eens afgedreven ben, weer op koers kan raken. Eens kijken of ik in balans blijf!
21 juni 2007
Balanceren
Is het een roman? Nee, niet bepaald. Is het een management boek? Had gekund, maar toch ook weer niet. Is het dan een zelfhulpboek? Zo zou ik het niet willen noemen. Het boek kruiste mijn pad tijdens een vijfdaagse workshop van mijn werk waarbij we op inspirerende wijze werden onderwezen in allerlei persoonlijke vaardigheden om snel de management top te kunnen bereiken. De bedoeling was ons klaar te stomen voor een lang en succesvol leven in de harde, zakelijke wereld waarin we gedreven door ambities de dagelijkse strijd zouden moeten aanbinden met streberige en genadeloze lotgenoten. Maar in plaats daarvan nodigde onze coach ons uit voor een dansje. Een tango voor twee waarbij we de denkbeeldige lijn die over de vloer liep, niet mochten passeren. Hij had geen Powerpoint sheets en leek zonder enige moeite loze kreten als ‘targets’, ‘mijlpalen’, ‘winst’ en ‘groei’ te vermijden. Er stond eigenlijk maar één vraag centraal: hoe denk jij straks in het dagelijks leven op het flinterdunne koord tussen werk en privé te zullen balanceren? Hoe houd je jezelf, maar ook jezelf in combinatie met collega’s, familie, vrienden en partner in evenwicht en maak je tijd vrij voor datgene wat jij wilt wanneer er aan alle kanten aan je wordt getrokken en gesjord? Een wezenlijke vraag die ik me regelmatig stel. Onze coach had zich laten inspireren door 'The seven habits of highly effective people' van Stephen Covey. Die zeven eigenschappen gaan dan ook niet zozeer over management, maar over leiderschap. Leiderschap over je eigen leven en daarmee over je eigen keuzes en je eigen wil. Om niet meegesleurd te worden in de drukte van alledag adviseert hij onder andere om een statuut op te stellen waarin je je persoonlijke einddoelen definieert, bezien vanuit de verschillende rollen die je als persoon kunt spelen. En vervolgens koppel je daar een aantal principes aan waar je dagelijks op terug kunt vallen, principes die je helpen op koers te blijven, activiteiten die passen bij je einddoel. Een steuntje in de rug, maar ook een heerlijk boek om mee bij te komen. Het boek is niet nieuw. Het bestaat al jaren, maar voor het eerst in al die jaren heb ik een ‘statuut’ opgesteld zodat ik, wanneer ik weer eens afgedreven ben, weer op koers kan raken. Eens kijken of ik in balans blijf!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
15 opmerkingen:
Dat maakt me natuurlijk direct nieuwsgierig naar jouw statuut! Op welke principes kun jij dagelijks terugvallen?
Dat kan allemaal heel verhelderend werken.
En wat voor kaartje er aan hangt maakt niet zoveel uit, het moet toch een naampje hebben.
Toch is het leven zelf vaak gewoon maar wat doen en niet al teveel nadeken, dan komt alles wel goed.
Gister heb ik "Hé, ik daar...?!" van Daniel Ofman gekocht. Ook zo'n fijn boek om jezelf en mijn medemens beter te leren begrijpen...
Dat spreekt me wel aan: je einddoel definieren en daar naar toe werken. Je zet dus eigenlijk zwart op wit wat belangrijk voor jou is. Keuzes worden dan misschien iets makkelijker. Inspirerend!
Ik ben redelijk in balans, moet ook wel als weegschaal zijnde. :-)
Ben zeer bekend met mensen die teveel voor hun werk kozen en daarmee andere zaken als vrienden, familie, ontspanning e.d. in de soep lieten lopen. Voor mij staat dat los van management, ik zag het ook bij mensen die geen leidinggevende functie hadden.
Zelf heb ik me nooit echte doelen gesteld. Ik heb wel dingen bepaald die ik niet wilde. Een daarvan was leiding geven. Omgekeerd konden leidinggevenden mij beter volledig vrijlaten, daar kwamen ze vanzelf wel achter. :-)
Ik streef bewust geen managementpositie na. Om deze vragen te vermijden en omdat ik denk dat ik daar niet gelukkiger van wordt. Geef mij maar een beetje geld, af en toe leuke reisjes en uitstapjes en een baan.
That´s it. Mijn man is anders. Die wil bewust zijn carriere als professor nastreven.
@ Frodo: haha, je bent nieuwsgierig geworden! Een paar daarvan wil ik je wel verklappen hoor, dat zijn: veel meer plezier maken, niet alleen maar werken. En daarnaast gezond leven (door goede voeding en sporten) en meer tijd vrijmaken voor familie en vrienden. Niet zo heel erg opzienbarend toch?
@ Renesmurf: ik wil er inderdaad niet teveel bij nadenken, maar merk dat ik dan toch afdrijf en teveel tijd stop in dingen die ik eigenlijk helemaal niet zo leuk vind en daardoor word ik erg onrustig.
@ Pascal: ah, goede tip, komt op mijn lijstje. Thx.
@ Goentah: het verschil is dat je niet telkens weer een keuze hoeft te maken. Je maakt maar eens in de zoveel tijd een keuze en probeert je daar dan aan te houden. Het werkt echt!
@ Xiwel: ik ben het helemaal met je eens dat het helemaal niets met management of manager zijn te maken heeft en daarom vond ik het ook zo'n goed boek. Het gaat over het managen van jezelf. En weegschalen zijn altijd in balans, met alles, daar valt niets meer aan te verbeteren ;-)
@ Hette: ik zal ook niet die topmanager worden, hoor en daar liggen ook niet mijn ambities. Mijn punt was ook juist, zoals ik bij Xiwel schreef, dat het gaat over leiderschap in het dagelijkse leven. Je eigen keuzes. Ik denk dat perfectionistisch ingestelde mensen sowieso meer moeite hebben met keuzes maken en prioriteiten stellen: ze willen gewoon alles én goed. Ongeacht de functie of rol die ze hebben.
Ik ben benieuwd of het statuut werkt en of het je iets brengt. Bij mij werkt het stellen van grenzen en inderdaad het doel altijd voor ogen houden.
Hmm denk je dat ik perfectionistisch ben? Een beetje ben ik dat wel.
Ik heb erover zitten nadenken, denk dat ik niet zo'n probleem heb met 'balanceren'. Misschien ook wel omdat ik altijd bewust heb gekozen voor een werkgever waar geen overwerkcultuur heerst. Dus er blijft tijd over voor andere dingen. Focus is erg belangrijk denk ik en daarom kan het geen kwaad om af en toe te kijken of je nog wel genoeg tijd in de dingen steekt die je echt belangrijk vindt. Interessant boek.
Dat 'perfectonisme' is iets waar ik bij mezelf aan gesleuteld heb. Ik had het heel erg en nu gelukkig een stuk minder. Met iets in 1x goed doen is niet zoveel mis, maar vaak gaat perfectionisme hand-in-hand met iets fanatiek doen. Daarbij staat het vaak haaks op humor en/of echt luisteren naar anderen.
Perfectionisme en fanatiek waren punten die Japanners en Duitsers in WOII met elkaar verbonden. Ik begreep inmiddels zelf ook dat je met dat gedrag niet bepaald vrienden maakt. Dus heb ik het een beetje afgebouwd. Duitsers zijn de laatste 20 jaar een stuk minder perfectionistisch/fanatiek en daardoor kom ik er nu veel liever dan voor die tijd.
Perfectionisme mag, als een ander er maar geen last van heeft. :-)
Ik heb geen verstand van dat soort boeken, ik ben nog jong he!
Statuten! Ben je nu een vereniging van eigenschappen? :-)
Het is toch wel triest dat voor veel mensen werk niet gekoppeld is aan plezier- dat zijn een boel uren van je leven!
Met gezond leven wil je neem ik aan bereiken dat je op een prettige manier oud wordt? Want ik zie ook wel heel humorloze fanatiek gezond levenden, waar geen hond oud mee wil worden. Maar zo iemand lijk jij mij niet.;-)
Wel een leuke oefening met die tango! Je hebt toch wel een beetje lopen duwen, on the edge?
@ Anton: ik ben ook benieuwd naar het effect. Zal wel een lange termijn effect zijn denk ik.
@ Hette: ik weet niet of jij perfectionistisch bent, hoor, daar kan ik helemaal niets over zeggen. ik kan me alleen voorstellen dat perfectionistisch ingestelde mensen eerder in zo'n valkuil zouden kunnen lopen.
@ She: zolang je je bewust bent van de keuzes die je maakt (met of zonder statuut) is er niets aan de hand. Je mee laten sleuren in de hektiek van de dag leidt er toe dat je geen bewuste keuzes meer kunt maken en dan gaat het (in mijn geval) mis.
@ Xiwel: waarom is het perfectionisme iets waar je aan bent gaan sleutelen? Waar had jij dan last van? Overigens denk ik dat aanstichters van oorlogen niet per definitie perfectionistisch zijn. Dat heeft volgens mij met heel veel andere dingen te maken. O.a. een zeer verwrongen beeld van de realiteit en een ziekelijke drang naar overheersing en macht.
@ Basb: haha, geniet van je jeugd!!
@ Patchwork: ik kan verklappen dat het een bijzonder gepassioneerde dans werd. Ik hou wel van spanning in het leven ;-)
Dat boek heb ik ook in de kast staan, heb het alleen nog nooit gelezen..
Een reactie posten