07 juli 2007
Speciale bruiloft
Als gast getuige zijn van een bruiloft heeft altijd iets magisch. Je mag deelnemen aan het geluk van twee mensen, ervaren wat zij ervaren en delen in de feestvreugde. Het is helemaal bijzonder als één van die twee mensen je vader is. Afgelopen donderdag trad hij voor de tweede keer in het huwelijksbootje en dit keer waren mijn broertjes en ik erbij. Mijn vader straalde als nooit tevoren. Hij was gelukkig en hij was geroerd. Mijn vader die een moeilijke periode heeft gekend door het lange ziekbed van mijn moeder en die ontroostbaar was toen ze, nu vijf jaar geleden, kwam te overlijden. Mijn vader die helemaal niet tegen eenzaamheid kan, individualist is en tegelijkertijd gezelschapsdier pur sang. Toen een nieuwe vrouw in zijn leven kwam, veranderde zijn leven dan ook drastisch. Hij ging weer uit, schoor zijn snor af, ging sporten, werd weer actief. We hadden een nieuwe pa gekregen. Hij straalde van geluk. Wij moesten erg wennen aan deze nieuwe situatie. Het was een constante strijd tussen ratio en gevoel waarin wij beseften dat onze moeder niet meer terug zou komen en dat onze vader het meer dan 100 % verdiende om weer gelukkig te zijn met een nieuwe partner. Zijn nieuwe vrouw is lief, zorgzaam en sterk. Ik bewonder haar om de kracht waarmee ze alle uitdagingen heeft weten weerstaan. Het is beslist niet makkelijk voor haar geweest om continu rekening te moeten houden met al het onverwerkte verdriet van de familie en vrienden van mijn vader, maar ze sloeg zich er dapper en onbaatzuchtig doorheen. En vorig jaar werd daar mijn kleine broertje geboren. Een nieuw gezin werd gesticht en hoewel we ook daaraan moesten wennen, zijn we nu allemaal stapelgek op dat kleine, eigenwijze mannetje dat gister op zijn eerste verjaardag zijn eerste stapjes heeft gezet. Mijn vader had geen wensen t.a.v. bruiloft, hij had maar één verzoek en dat was dat ik op de bruiloft één van zijn favoriete stukken op de piano zou spelen. De laatste keer dat ik op een officiële gelegenheid iets speelde, was op de begrafenis van mijn moeder. Hoewel jaren geleden, nog vers in het geheugen. Ik vond het dan ook vreselijk moeilijk om aan zijn verzoek te voldoen. Maar ik vond het egoïstisch van mezelf om het juist op zo’n voor hem belangrijk moment te laten afweten. Dus speelde ik Schumann en terwijl de klanken zich door de ruimte verspreidden, besefte ik dat de cirkel rond was en we een fase hebben afgesloten om ruimte te maken voor een nieuw begin.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
17 opmerkingen:
Ik krijg er gewoon helemaal kippevel van, zo mooi vind ik dit... Bijzonder om te lezen en heel veel respect voor jou, omdat je het kunt èn het doet! Het lijkt me niet eenvoudig en dat is dan misschien nog zwak uitgedrukt...
Weer heel mooi geschreven...
Wens je vader (en jullie samen uiteraard, met de hele familie) alle geluk namens mij.
Stefan.
Goed dat jullie het vermogen hebben dit ook zo te zien. Gefeliiteerd
Heel bijzonder. Mooi dan jullie zijn geluk gunnen. Hij houdt van jullie evenveel net zoals als van zijn nieuwe gezin. Dat weet ik gewoon zeker. En jullie moeder zal altijd een speciaal plekje in z'n hart hebben.
Lijkt me inderdaad heel erg moeilijk. Je moeders plaats innemen kan nooit meer, maar je gunt je vader het geluk natuurlijk ook van ganse harte. Voor de nieuwe liefde is het dan ook best lastig om met dat idee te beginnen. Het is ongetwijfeld niet makkelijk voor jou, maar ik denk dat het top is dat je aan zijn verzoek voldaan hebt! Petje af!
Dat moet inderdaad heel moeilijk zijn geweest, ik zie je weer zitten achter die piano een aantal jaren geleden en krijg er weer tranen van in mijn ogen.
Nog gefeliciteerd met je vader! Fijn voor hem dat hij het geluk weer helemaal gevonden heeft.
Knap van je Teddy! Om te spelen, juist op dat moment.
Lijkt me inderdaad vreselijk moeilijk; wat zal je vader trots op je zijn geweest.
Gefeliciteerd met het huwelijk van je vader. en de verjaardag van je broertje :-)
Fijn dat je het gevoel hebt, dat de cirkel weer rond is.
Mooi stuk hoor. Dat moet toch wel een heel dubbel gevoel geven, maar gelukkig is naar jou gevoel de cirkel rond. Mijn grootvader trouwde ergens halverwege de jaren '90 ook opnieuw en ik had het er erg moeilijk mee. Ik was geloof ik de enige in de familie die het heel lang niet accepteerde. Tja, mijn grootmoeder was nog te sterk aanwezig.
Maar goed, dat is later gelukkig ook weer helemaal bijgetrokken hoor.
Ik wordt er helemaal stil van. En heel fijn dat jullie dat nu zo ervaren.
@ Rian, Stefan en Penguin: bedankt voor de support.
@ Pascal: houden van is inderdaad geen kwestie van of of, maar en en, in dit geval, maar het heeft een hele tijd geduurd voordat we dat ook zo hebben ervaren.
@ Neilz: zijn nieuwe liefde heeft zeker in het begin heel veel begrip op moeten brengen, dus ik heb om die reden ook veel bewondering voor haar, maar ook voor haar ouders, die hun dochter natuurlijk ook het beste gunden. En met mijn vader heeft ze ook het beste!
@ She en Geertje: bedankt voor jullie lieve woorden.
@ Hette: jij weet dus precies hoe het voelt. Het is net alsof het plaatje niet helemaal klopt en dat is ook niet zo gek als je 30 jaar lang geen ander plaatje gewend bent.
@ V@nm@n: dat proces heeft tijd nodig gehad, maar ik denk dat we nu inderdaad een heel eind op weg zijn.
Phoe **maakt diepe buiging** heel veel respect voor jou en fijn voor je vader dat hij weer geluk heeft gevonden.
Wat prachtig dat jullie als familie die ruimte geven. Ik wens jullie nog heel veel gelukkige en gezonde jaren.
Wat prachtig. Wat speelde je van Schumann?
@ Anton: dank je wel. Die buiging hoeft niet hoor ;-) De familiebanden mochten ook wel weer aangetrokken worden!
@ Mink: Kinderszenen van Schumann. Erg mooi en ligt goed in het gehoor.
Weet je dat ik hier kippenvel van krijg? (Precies wat Rian ook opmerkte.) Heel mooi. Ik begrijp je dubbele gevoelens, heb ze zelf ook (t.o.v. mijn moeders nieuwe relatie). Nogmaals, kippenvellogje!
Mooi...
Ik ben niet origineel, maar ook ik vind het een prachtig, gevoelig logje. Al tijdens het lezen van het eerste stukje vroeg ik me af hoe jij dat vond, dat er een andere vrouw in zijn leven is, en ook dat beschrijf je duidelijk.
Fijn dat het zo'n mooie dag was voor iedereen!
Gaaf
Een reactie posten