Donderdag was het zover. Het gesprek met het enfant terrible van onze organisatie. In het hol van de leeuw. Zoals voorspeld probeerde hij onder de afspraak uit te komen. ‘Hij praat niet met iedereen. Dus het zou me verbazen als het je lukt om bij hem aan tafel te komen,’ had mijn opdrachtgever gezegd, die zelf ook een stormachtige relatie heeft met de man in kwestie, die ik voor het gemak maar even de 'Wolf' noem vanwege zijn vreetlustige reputatie bij zijn medewerkers. Maar het lukte. De afspraak ging door. De Wolf vroeg niet waar het gesprek over ging, maar begon over zijn vol gekladde whiteboard aan de muur en de pijn die hij voelt van een megaproject dat met vele Europese partners moet worden afgestemd. ‘Je zit vlak voor je vakantie en hebt het druk,’ zei ik ten slotte. ‘Dus ik stel voor dat we ter zake komen.’ Ik vertelde hem van de steken onder water, de opmerkingen van de collega’s, etc. De Wolf keek me aan. Zijn grijze ogen dof, sluw ogend vanonder zijn lange wimpers. Zijn vingers speelden quasi nonchalant met een afgekloven potlood. ‘Ik weet niet waar je het over hebt. Ik heb niks tegen jou of je werk. Wel tegen het organisatie onderdeel waar je voor werkt. Ze maken er een puinhoop van en daar heb ik last van, maar dat kan ik jou niet aanrekenen,’ antwoordde hij na een paar seconden te hebben nagedacht. Tergend langzaam schonk hij een kopje koffie voor zichzelf in. Hij bood me geen koffie aan. Hij keek me niet aan. Hij bleef rustig en ging vervolgens weer door op een inhoudelijk onderwerp. Ik ondernam nog één poging en noemde een recent voorbeeld ter illustratie en zijn vermoedelijke argumentatie om zich zo op te stellen. ‘Ik heb helemaal geen tijd om me met dit soort dingen bezig te houden. Laat je niet gek maken,’ reageerde hij ongeduldig. En dat was het.
Ook al zat hij in de ontkenning, ik heb er een goed gevoel aan over gehouden. Hij deed niet neerbuigend, zoals in veel overleggen, hij gaf serieus antwoord en was niet sarcastisch. Hij nam de tijd. Het was een open gesprek op gelijkwaardig niveau en ik heb hem geconfronteerd met zijn gedrag en dat is hij niet gewend. De kou lijkt vooralsnog uit de lucht. Maar mocht het weer gebeuren, dan weet ik wat me te doen staat.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
12 opmerkingen:
Ik vind het ontzettend goed van je dat je het gesprek bent aangegaan met hem! En zijn verklaring klinkt heel aannemelijk, hij bedoelt het wrs echt niet persoonlijk, maar jij vertegenwoordigt dat organisatieonderdeel waar hij last van heeft en waar hij dus tegen strijdt. Ik denk dat het gesprek heeft geholpen en dat hij meer respect voor je heeft gekregen en misschien een volgende keer eerst even aan jou denkt, voordat hij weer met één van zijn acties komt. Of zie ik het nu te rooskleurig in.....dat kan ook natuurlijk!
@ She: ik heb inderdaad nu veel meer het gevoel dat zijn gedrag niet persoonlijk is bedoeld, maar gericht tegen de organisatie. Misschien zien wij het beiden wel te rooskleurig, maar ik heb er toch een goed gevoel aan over gehouden en daar was het me natuurlijk ook om te doen. Ik wilde af van dat vervelende gevoel in mijn maag en dat lood in mijn schoenen als we weer eens samen in een overleg zitten.
Knap dat je de confrontatie bent aangegaan!
Buiten wat hierboen al is aangegeven, denk ik dat hij stof heeft gekregen om over na te denken. Misschien dat hij voortaan wat beter let op wat en hoe hij dingen aanpakt, zeker in kontakten.
Misschien ijdele hoop, maar je weet nu beter hoe de vork in de steel zit.
Wens je een fijn weekend!
Ga je nog het water op? ;-)
Oef, dat heb je achter de rug! Ik was heel erg benieuwd naar het verloop! Nu hij hardop heeft gezegd dat hij het jou niet kan aanrekenen, zal dat misschien beklijven voor als ie weer eens de p in heeft. Nu weet hij hoe het overkomt. Goed dat je het hebt aangekaart ipv jezelf lopen opvreten! Lekker knooploos weekend!
@ Geertje: hij heeft er in elk geval over nagedacht, dus dat is al winst. Ik hoop dat het blijft hangen tot na zijn vakantie. Dit weekend blijf ik aan wal. P. is wedstrijdleider dus hij zal helaas niet zelf zeilen.
@ Patchwork: als je er te lang mee blijft lopen, gaat het inderdaad aan je vreten en dat heb ik nu in elk geval kunnen voorkomen. En knooploos wordt mijn weekend zeker, want ik blijf gewoon aan wal, ha ha. Ook een goed weekend.
Zolang jij een open vizier blijft houden zal het wel goedkomen. Ook deze wolf in schaapskleren, ondanks sluwe trekjes, blijft een onzeker type. Zolang ie nog de 'schuld' bij anderen kan leggen is het okè, zogauw ie het bij zichzelf moet gaan zoeken slaat de twijfel toe, gaat z'n neus bloeden. Zo'n uitspraak: " Ik heb helemaal geen tijd om me met dit soort dingen bezig te houden. Laat je niet gekmaken" is een prima uitvlucht.
Het eerste gedeelte zou ik met een korreltje zout nemen, het tweede gedeelte niet.
Jij lijkt mij geen type die zich laat 'gekmaken' ...Hahaha, sterker nog, ik denk dat je totale controle hebt. Een sluwe vos ben je....;)
@ Kaatje: haha, een sluwe vos. Die had ik nog niet eerder gehoord, maar ik hoop dat je gelijk hebt en dat ik door mijn sluwe, maar rechtvaardige streken die boze wolf toch te slim af kan zijn. Ik ben liever een vos dan roodkapje.
Het heeft de lucht wel gezuiverd. Hij heeft waarschijnlijk geen idee hoe zijn gedrag bij anderen over komt. Ik hoop dat hij bij zichzelf te rade gaat...
@ Goentah: hij doet het ook om te shockeren en hij komt ermee weg. De lucht tussen ons is in elk geval geklaard, maar ik heb weinig hoop dat dat ook voor anderen geldt die de confrontatie niet zijn aan gegaan.
Heel goed gedaan! Chapeau!
Inderdaad goed gedaan, nu zeker een lekker gevoel over de afloop van het gesprek.
Mooi beschreven.
@ Champagne: thanks!
@ Leidse Glibber: ik heb een erg goed gevoel overgehouden. Dat gesprek kan hij mooi in zijn zak steken.
Een reactie posten